#WVDBM23 - Ze Noiz - Name Of God (1992)

Het is weer Week Van De Belgische Muziek op de radio’s. Tof initiatief, maar hopelijk word er ook ee,s van de platgetreden paden afgeweken en gekozen voor de minder verwachte nummers van de Belpoppers. Wij doen alvast een bescheiden poging.

Rock-rallywinnaars in 1988, toen wij met The Romans het zilver en The B-Tunes (met Ronny en Robert Mosuse) het brons wegkaapten. Wij hebben daar immer vrede mee gehad. Wijze jurybeslissing, alhoewel sommige persartikels gewag maakten van The Romans als "morele winnaars".

Poppycock, Ze Noiz was een verdiende winnaar en de luwte van die tweede plaats, maar ook het prestige van dat zilver zorgde ervoor dat we plots opwachting mochten maken in menige jeugdsoos en op heel wat festivals en we alsnog een vliegende start konden nemen. En de verstandhouding met Ze Noiz is altijd opperbest gebleven. Meer nog, we mochten op de tweede plaat 'His Master’s Noiz' op de twee openingsnummers, Name Of God en New York 21 de backing vocals voor dee rekening nemen. Op New York 21 was dat zelfs met een pittig gekruid koor, waarin ook Luc De Vos, Stijn Meuris, Tom Wolf postvatten.

Op de productierepetitie in Noiz-hometown Eeklo polste Luc De Vos en passant of we hem even de akkoorden van Twice A Day van The Romans wilden diets maken, want dat was toch een "vree wijs" nummer. En ook met Ze Noiz-gitaarslinger Frank Haelman aka Zaman werd af en toe nog gecommuniceerd, mede door gemeenschappelijke Gentse vriend en productionele toeverlaat Paul Despiegelaere. En om alles helemaal met een Dag Allemaal-sausje te overgieten: de zoon van bassist Frank Standaert draagt de naam Laurens, maar daar heeft ondergetekende verder geen enkele inspanning voor hoeven doen.

Minder gekend dan het werk van het machtige debuut 'Thy Will Be Done', maar Name Of God van het tweede en laatste plaat is en blijft een knaller, die men helaas nooit op de radio zal horen. Wij doen hier een bescheiden poging om dat te compenseren.