Wire - '154' geherwaardeerd - On Returning

Iconische lp’s uit de prille waveperiode als 'Unknown Pleasures', 'Seventeen Seconds' of pakweg 'Marquee Moon' worden terecht nog steeds ingehaald als de mijlpalen die ze zijn. Maar wij hebben het altijd vreemd gevonden dat de status van '154', de derde langspeler van Wire, nooit gekregen heeft wat ze verdiende. Daarom: een hele week eerherstel voor het Wirewondertje uit 1979.

'154' was de titel van de plaat, omdat het ook het aantal optredens was dat Wire tot dan toe had gespeeld met al twee machtige monumentjes in de etalage ('Pink Flag' en 'Chairs Missing'). Iemand noemde hen ooit Punk Floyd omdat ze "te slim” klonken om punk te zijn". Regelrechte onzin.

Hij had wel gelijk dat de groep niet in de één-twee-drie-vier-modus bleef steken en op de lauweren bleef rusten, maar de formules makkelijk achterliet op weg naar nieuwe wegen om dat lastige “derde album-syndroom" te ontwijken. De pakkende melodieën waren zeker nog aanwezig, maar het minimalisme van de eerste twee lp’s werd ingeruild voor een veel ruimer kleurenpalet: complexer, gelaagder en gevuld met auditieve valkuilen (meer synths en atmosferen) waarin het heerlijk tuimelen is.

In het hoekige On Returning is er sprake van een zekere urgentie die neigt naar een directe rock-‘n-rollsong met een bizarre tekst die doet denken aan een fors gecomprimeerde spionnovelle van Graham Greene. Twee minuten en zes seconden hebben ze ervoor nodig. Het nummer leunt wellicht het dichtst aan bij de dynamiek van de vorige platen.

(Her)ontdek '154' en wel nu!