Wire - '154' geherwaardeerd - I Should Have Know Better

Iconische lp’s uit de prille waveperiode als 'Unknown Pleasures', 'Seventeen Seconds' of pakweg 'Marquee Moon' worden terecht nog steeds ingehaald als de mijlpalen die ze zijn. Maar wij hebben het altijd vreemd gevonden dat de status van '154', de derde langspeler van Wire, nooit gekregen heeft wat ze verdiende. Daarom: een hele week eerherstel voor het Wirewondertje uit 1979.

Het openingsnummer van '154', dat we voor het eerst op een cassette opnamen van 'Domino', Deel 2 met Luc Janssen (jawel, hij weer) en wij weren zeer zwaar onder de indruk. In die mate zelfs dat we op dat nachtelijke uur (23u30 op een winderige winteravond) schrik kregen.

Het onheilspellende aan I Should Have Known Better liep synchroon met de striemende novemberregen tegen ons tienerraam. We kenden Wire vooral van de fuiffavorieten I Am The Fly” en 1 2 X U, maar dit was een heel eind complexer en donkerder dan de ritmische arty punkrock die we van hen kenden. Dit was onheil verklankt in donkere atmosferische doem.

Klaarblijkelijk was het onderwerp een relatiebreuk waarbij de teleurstelling extreem bitter was en dat gegeven werd in desolate geluidsdekens gehuld. Zo atmosferisch kenden we Wire niet. Met die diepe, donkere stem die bijna wanhopig verhaalt waarom hij zo ellendig baalt en niet weet of hij moet lachen of huilen. De synthlijnen krijgen meer ruimte en leggen een geluidstapijt neer waarop alles donker en koud kleurt in pijnlijke melodieën.

Draai het licht uit en speel deze op volume elf en u weet wat we bedoelen.