Wiedergutmachung 2017 - deel 4

RE:introducing

Nog een stel platen uit 2017 van onder het stof gehaald, die de reguliere recensies niet gehaald hebben. En dat maken we dan op deze manier een klein beetje goed. Deze wiedergutmachung is volledig gewijd aan het (iets) hardere genre.

Unsane – 'Sterilize' (Southern Lord Records)

 

Wie dacht dat het liedje van de drie noiserockers uit New York was uitgezongen, moest in de herfst van 2017 zijn mening drastisch hierzien. Unsane is zelfs helemaal herboren. Niet alleen was er het achtste album ‘Sterilize’, het eerste via Southern Lord Records, er waren ook knallers van optredens op Desertfest in Antwerpen en op de Europese showcase van Southern Lord in Amsterdam. Geen opgewarmde meuk zoals bij Helmet. Neen, het echte werk! Tien nieuwe, compacte, bloederige songs telt ‘Sterilize’, gaande van noiserock langs hardcore naar punk met een vette knipoog naar het werk van Steve Albini. Vernieuwend is het allemaal niet, maar de kracht van Unsane komt uit het trio zelf. Als je het meer dan twintig met elkaar uithoudt wordt het musiceren alleen maar gemakkelijker.
 

 

7 Miles To Pittsburgh – '7 Miles To Pittsburgh' (Suburbian Records)

 

Toen topmuzikanten als zanger-gitarist Andrew Elt (Gin On The Rocks, Sleezbeez), bassist Martin Helmantel (Elegy) en drummer-gitarist Joris Lindner (Komatsu) drie jaar geleden voor de eerste maal demo’s begonnen uit te wisselen, wisten ze helemaal niet dat er ooit een album zou komen, laat staan live shows. Maar in de zomer van 2017 was het dan toch zo ver en kwam er een echt album van de studiorotten; een album vol traditionele hardrock met her en der een streepje prog-invloeden. De reviews zijn lovend en de band wordt gevraagd om de Benelux-shows van Tyketto te openen, hetgeen ze uiteraard niet weigeren. Live krijgt het trio steun van twee andere muzikanten. Het drietal is eerder bescheiden, maar wie weet wat 2018 nog allemaal in petto heeft voor hen.
 

 

RoadkillSoda – 'Mephobia' (Universal)

 

Het Roemeense RoadkillSoda gaat op de valreep met twee prijzen lopen in 2017. Allereerst is er de meest vrouwonvriendelijke hoes die je je maar kan inbeelden. Zelfs Steel Panther zou hier niet mee wegkomen. ITunes en Spotify censureren de hoes dan ook, maar in Roemenië lijkt dat allemaal geen probleem te zijn. In ieder geval is ‘Mephobia’ al het vijfde album van de band en staat het vol met stonergrunge, die best te pruimen is. Vooral de stem van Mircea Petrescu (aka Hotshot Eagle) valt op. Hij heeft een natuurlijk grungetimbre waar menig nineties-Seatlle-zanger jaloers op zou zijn. Maar ook de rest van de band doet niet onder: prima muzikanten die hun visitiekaartje afleveren op een song als Dip, een jam van bijna negen minuten, waarin ze eens kunnen uitpakken. En die tweede prijs? Wat dacht je van beste, Roemeense band van 2017?
 

 

Dale Crover – 'The Fickle Finger Of Fate' (Joyful Noise)

 

Na een carriere van meer dan dertig jaar drummen bij The Melvins en een tijdje bij Nirvana, is het eindelijk tijd voor het eerste, echte soloalbum van Dale Crover. Maar net zoals The Melvins on(be)grijpbaar uit de hoek kunnen komen, is ook dit soloalbum geen licht verteerbaar dingetje. Amper zes van de twintig nummers op ‘The Fickle Finger Of Fate’ duren langer dan drie minuten; heel veel drumouttakes en ritmes die eerder al de kop opstaken in de goedgevulde carriere van de man. De zes echte nummers springen alle kanten op. Little Brother heeft een Engelse rockfeel, Hillbilly Math zou zo op een Melvins-album kunnen en single Bad Move had funk kunnen zijn. Dale deed op zijn album bijna alles zelf. Slechts her en der kreeg hij hulp van partner in crime Steven McDonald (Melvins, Redd Kross, Off!), een paar leden van Altamont en een batterij vocoders.