Wiedergutmachung 2017 - deel 3

RE:introducing

Het gebeurt elk jaar en valt gewoon niet te vermijden. Dan blijven er platen liggen of heb je gewoon spijt dat je ze niet besproken kreeg. Maar wij tonen met plezier berouw en laten de komende week nog enkele recensies op u los, die er al eerder hadden moeten staan.

 

Princess Nokia – '1992 Deluxe' (Rough Trade)

Destiny Frasqueri aka Princess Nokia spendeerde de afgelopen vijf jaar aan een zoektocht naar haar eigen, unieke sound. In 2016 bracht ze nog een negen nummers tellende mixtape uit: '1992', verwijzend naar haar geboortejaar en naar het moment waarop haar o zo dierbare New York City werd gedomineerd door hiphop. ‘1992 Deluxe’ brengt een bezoek aan die mixtape (verschillende nummers werden geremasterd en opnieuw op het album gezet), aangedikt met zeven nieuwe songs. En al die nummers - of het nu gaat om een ode aan hekserij (Brujas) of om een liefdesverklaring aan New York (ABCs Of New York) -  brengt ze op een coole, zelfzekere manier. This little Princess is ready to conquer the throne!

 

Peter Broderick – 'All Together Again' (Erased Tapes)

Ja, ook artiesten doen verzoekjes. Peter Broderick is daar het levende bewijs van. Zijn album ‘All Together Again’ is namelijk een bundeling van verzoekjes. Zo is If I Were a Runway Model een nummer dat hij schreef voor de New York Fashion Week, waren Our Future In Wedlock en The Walk voor een trouwfeest bedoeld en maakte hij Robbie’s Song, Atlantic en Seeing Things voor films. Kortom, een album zonder genre of grenzen, maar met een brede waaier aan instrumenten en gevoelens.  

 

Lina Tullgren – Won

Nog maar drieëntwintig is ze, maar muziek zit haar in de genen. Met een fluitist als moeder en een jazzliefhebber als vader is het dan ook niet abnormaal dat ze ook zelf een eigen muzikale weg tracht te plaveien. En dat is dan ook wat ze op ‘Won’ doet. Luisteren naar haar album is als wandelen door een tunnel: donker, somber, maar met een lichtpuntje in de verte; als een spel tussen schaduw en licht. Zware instrumentale arrangementen worden afgewisseld met Tullgrens druilerige stem, en slechts verlicht met enkele cimbalen of nuchtere gitaarstukjes. Een intense luisterervaring.

 

Caroline Says – '50 000 000 Elvis Fans Can’t Be Wrong' (Western Vinyl)

Het is gewaagd om naar een (onofficieel) album van King Elvis te verwijzen in de titel. Nog voor we de cd opgooiden, waren de verwachtingen hoog. Gelukkig wist ze die op de re-release van haar in 2014 verschenen cassette wel in te lossen. Zingend over dood, eenzaamheid en gebroken harten zet ze meteen de toon voor wat een erg melancholisch album zal worden. Caroline Sallee - want dat is haar echte naam - laat realisme en idealisme met elkaar flirten en dansen, waarbij vaak net dat stapje over de scheidingslijn gewaagd wordt. Mistroostig, dat wel, maar ook verrassend goed!

 

Minco Eggersman – In Blue

‘In Blue’ is het soundtrackalbum van de Nederlands/Belgisch/Roemeense, gelijknamige film. Eggersman weet zonder moeite de toon van zijn jongste soloalbum 'KAVKASIA' aan te houden; beeldend, pijnlijk hard, maar ook hartverwarmend zacht. Een uitzonderlijk goed afgemeten mix waarbij elk instrument, zij het piano, cello of zang, voldoende ruimte krijgt om vrij rond te bewegen en een verhaal te vertellen.