Vrouwendag 2013: vrouwelijke dj's staan hun mannetje

Achtergrond

Is er een wereld die nog mannelijker is dan die van dj’s en elektronische muziek? Gold Panda, Nicolas Jaar, SBTRKT, Röyksopp etc. Voor één vrouwelijke dj staan er immers minstens twintig herendj’s te springen. En toch heb je helemaal geen fallus nodig om een hele meute te laten dansen. Volgende straffe madammen verlenen het bewijs.

Zoals Jennifer Cardini, die je zelfs een ouwe rot in het vak kunt noemen. Al meer dan vijftien jaar werkt ze in de Europese elektronische dancewereld. Haar vroege invloeden komen uit Detroit, Chicago en Keulen. En die zorgden ervoor dat ze in de late nineties voornamelijk housemuziek speelde. Later keerde ze echter terug naar de essentie van elektronische muziek en begon ze steeds minimalistischer te componeren. Dus nog voor chillwave, dreamwave of folktronica echt populair werd, zoals vandaag met XXYYXX en Burial het geval is, was deze dame er al mee bezig.

Nog zo’n bekende naam is Annie Mac. Eerst werkte ze als een presentator voor een vrijdagavondshow op radio BBC1. Ook toen al viel ze op door haar verfrissende muziekkeuzes. Een jaar later richtte ze ‘Annie Mac Presents’ op, showcases in de Fabric, Londens bekendste nachtclubs waar ook Mylo en Justice debuteerden. Haar stijl is jeugdig, verrassend en met veel focus op de baslijnen. Annie Mac is vandaag de dag een van de drukst bezette dj’s in het clubcircuit en ook op Ibiza is ze vaak te vinden.

Catherine Britton, beter gekend als dj Cassy, startte haar carrière als vocalist voor andere dj’s. Gaandeweg stond ze echter liever achter de draaitafels dan achter de micro. Haar stijl schommelt tussen house en techno, maar dankzij haar deels Caraïbische roots weet ze ook bijzonder veel soul in haar dj-sets te steken. Zoals ook haar bekendste nummer ‘A Plea For Me’ via zuiderse beats en zwoel gezang aantoont.

Voor Amika zijn we al te oud, maar Emika daarentegen, alter ego voor de Duitse Ema Jolly, zien we maar al te graag bezig. Haar specialiteit is om muziekvariabelen met slechts één enkele muisknop te onderzoeken. Liedjes schrijven en componeren doet ze net als James Blake in haar slaapkamer en ook de muziek is vergelijkbaar. Zachte synths, gebruik van eigen stem, piano en verschillende samples vormen haar muziek. Als er één dame is die u zeker moet beluisteren, dan is dit uw vrouw.

Francesca Lombardo is een dame die verrassend genoeg in de klassieke wereld begon. Als tiener ging ze naar het conservatorium om klassieke piano te studeren. Zelf zegt ze echter dat ze zich altijd al aangetrokken voelde tot elektronica. Geen idee wat haar ouders van haar uiteindelijke keuze vonden, maar wij kunnen het alleen maar toejuichen. We presenteren u Sofiel, een bijna acht minuten durend compositie.

Tot slot, Maya Jane Coles. Zij is voor velen de vrouw om de komende jaren in de gaten te houden. Geïnspireerd door zowel Britse als Japanse muziek durft ze het aan om werken van de grootsten der aarde als Gorillaz en Massive Attack te remixen. Onder haar gewone naam draait ze vooral housemuziek, onder haar alias Nocturnal Sunshine speelt ze dubstep en als ze zin heeft om elektronic dub te maken, dan kan dat met She is Danger, een duoproject met Lena Cullen. Een vat vol inspiratie dus, met als resultaat dat deze drieëntwintigjarige al tal van awards won en in 2011 op Glastonbury mocht spelen. En was u nog niet overtuigd van de vorige dames, dan trekt Coles u nu over de streep: vrouwelijke dj's kunnen wel degelijk hun mannetje staan. Amen.