#Voorbeschouwing - Les Nuits Weekender

November profileert zich waarschijnlijk als de drukste concertmaand van dit jaar met een pak bands die staan te drummen om een plaatsje op de kalender te krijgen. Le Botanique heeft daar een mouw aangepast door jaarlijks een compacte versie van de lente-editie van Les Nuits in het najaar te laten doorgaan. Les Nuits Weekender was geboren en op deze driedaagse muzikale ontdekkingsreis, van vrijdag 31 oktober tot zondag 2 november, wars van alle genres, valt er opnieuw veel interessants te ontdekken zowel in Het Museum, de Rotonde en in de grote zaal, de Orangerie. Meer dan dertig bands treden er op: wij maakte voor u een uitgekiende selectie voor vrijdag en zaterdag.

 

Vrijdag 31 oktober

Aftrappen doen we in de Rotonde met de indierockers uit Seattle van Great Grandpa, die er het derde studioalbum 'Patience, Moonbeam' komen voorstellen. Wie Seattle zegt, zegt grunge, maar doe er bij Great Grandpa maar schitterende harmonieën en melodieën bij.   

Hierna zakken we af richting Texas met de slowcoreband Teeth die 'The Magic Of The Sale' komen uitleggen. De band telt maar liefst vier songwriters onder de leden, die je, gedrenkt in melodieuze droefheid, door onze in elkaar stortende maatschappij trachten te leiden. LIefhebbers van Low en consorten komen hier zeker aan hun trekken. 

Het blijft gezellig en niet te versmaden in de Rotonde met de Britse artrockband These New Puritans. De tweelingbroers George en Jack Barnett komen op de proppen met een nieuwe, zesde studioalbum 'Crooked Wing'. Het duo componeert niet de meest alledaagse muziek, maar maakt een avontuurlijke reis die alle zintuigen prikkelt. Op het debuut werden ze bestempeld als postrockers en iets voor de liefhebbers van Radiohead, maar vandaag horen we zowel schitterende zangpartijen als kamermuziek, ambient, industrial, klokken, kerkorgels als dronende drums. Spannend wordt het zeker.  

Dan wordt het een sprintje trekken naar de Orangerie, waar de extravagante, ooit voor een Grammy genomineerde Mike Hadreas, aka Perfume Genius ons opwacht met het nieuwe, zevende album 'Glory'. Hij is een boegbeeld voor de homogemeenschap en steekt die geaardheid niet onder stoelen of banken. Het laatste album toont hem van zijn beste kant als singer-songwriter met onderwerpen die hem al langer bezighouden zoals angst en verdriet of disconnectie, maar materiaal genoeg om ook enkele indierock nummers uit het verleden te laten binnensluipen.

De eerste avond van Les Nuits Weekender belooft alvast een dik schot in de roos te worden en is uitverkocht. Met negen bands in drie zalen is er keuze zat voor iedereen. En de komende dagen wordt hier nog een schepje bovenop gedaan. De combitickets zijn trouwens ook allemaal de deur uit, maar voor de snelle beslissers is er nog plaats op zaterdag en zondag. 

Zaterdag 1 november

Het Canadese Truck Violence levert geen gemakkelijk statement: een mix van hardcore, postpunk en banjo-folktracks die live uitmondt in chaos. Een recent concert werd gekenmerkt door "shirtless, sweaty boys and obnoxious crowd-killing teenagers" en het publiek op de vloer leek letterlijk weg te glijden van de intensiteit. Je zoekt iets dat de het festival wakker schudt? Deze band doet precies dat: geen comfort, wel een adrenalineshot.

Vroeg op de avond. Pre-apero, maar dat is juist goed: het Australische duo Divide And Dissolve maakt instrumentale doom/drone die zich via immense verstoring ontpopt tot politiek geladen performance. Over de live-set registreerde een recensent: "The White Hotel's very foundations are shaking... my internal organs are buzzing". Voor wie zin heeft in muziek die je lijf gebruikt als springplank en je hoofd als echokamer. Zie dit optreden als een opwarmer voor het laatste concert van de avond.

Hoewel online concertverslagen spaarzaam zijn, wordt Kathryn Mohr beschreven als een zangeres met een stem en présence die het kleine podium tot grote ruimte maakt. Waarom gaan? Omdat het midden van de namiddag is, je even wil resetten en deze set kan daar perfect toe dienen voordat het avondcircus losbarst.

Laat in de avond in het Museum-zaal: dit is het moment waarop de sfeer al geladen is, het publiek klaar voor iets dat nét dat stapje verder gaat. Enter Tristwch Y Fenywod. Omdat je wil meegenomen worden in iets dat zowel muzikaal uitdagend als mem­oriabel is en deze band lijkt daar op te mikken.

Phew is een naam met een reputatie en in deze context belooft het een set vol nuance en finesse te worden. Dit is het moment om even iets rustiger te ademen in contrast met de brute krachten elders op het festival. Of als je gewoon even je Japans wil bovenhalen.

Masma Dream World werd onlangs beschreven als "chanting vocals electronically harmonised into great fog banks then abruptly broken into by wild bursts of cackling and frenetic drumming." Omdat dit de set kan zijn waar het festival zich even loslaat van genres en gewoon een moment wordt. Je wil het niet gemist hebben.

Laatste band van de avond in de grootste zaal en dat is terecht. Recente live verslagen noemen de sessie van SUNN O))) "astonishing... the whole building vibrates and there is a continual chatter from the ceiling" en "a wall of stage monitors... you could count on your fingers the amount of times the duo actually revealed themselves". Dit is geen concert, dit is een lichamelijke ervaring met rookmachines (of stoom uit de hel als je wil), duistere ambiance, decibels die je ruggengraat doen trillen en akkoorden die 5 minuten worden aangehouden. Als je één set deze avond niet mag missen, dit is het. Voor de mensen die gewoon zijn van in alle rust en stilte een vioolconcert te beluisteren of uit hun dak gaan bij Will Tura: dit is de evenknie van ter plekke euthanasie plegen. Ook: draag oorbescherming. Of nog beter: giet kaarsvet in je oren.

Alle verdere informatie vind je hier.

Karel Uyttendaele, Yvo Zels