"Voor elke gemoedsstemming een passend Beatlesnummer"

Achtergrond

Over The Beatles is alles al gezegd. Iedereen kent uiteraard de leden van de Fabulous Four, met de gangbare clichés. Maar ze zijn meer dan dat. Veel meer.

Dat John de ruige Beatle zou zijn bijvoorbeeld, tevens gespeend van een flinke portie humor. Heerlijk luchtige zinsneden waarmee Lennon vaak opviel tijdens interviews - genre "This is John speaking with his voice" - illustreren dat. Paul McCartney zou dan weer de softie uit het pak zijn, net zoals George Harrison de stille Beatle zou zijn. En Ringo Starr, die had dan weer de meeste ringen om zijn vingers.

Elk cliché heeft ongetwijfeld zijn grond van waarheid. Maar feit is dat deze lads uit Liverpool elkaar in de eerste plaats geweldig aanvulden, en wat ons betreft enkele van de beste, zoniet dé beste, platen ooit gemaakt hebben.

Het leuke aan onze overtuiging is trouwens dat zovelen dezelfde mening toegedaan zijn, niet enkel in de jaren zestig - toen Beatlemania een begrip was - maar ook vandaag nog steeds. En wie zichzelf net als ons - we konden het niet laten - vereeuwigd heeft op het befaamde zebrapad van Abbey Road - zoals ook de voorlaatste plaat van de Fab Four heet - weet dat velen hetzelfde weinig originele idee hebben. Je zal maar taxichauffeur zijn in die wijk.

Doe de test in je omgeving: vraag iemand om een deuntje van The Beatles te neuriën of te fluiten, en de kans is groot dat die persoon dan Yellow Submarine of Let It Be ten berde brengt. Niet meteen hun meest schitterende songs, maar het bewijs is wel geleverd: deze vier mannen maken deel uit van het collectief geheugen, net zoals iedereen Mozart, Vivaldi of Bach kent. En velen zullen van die laatsten zelfs géén deuntje kunnen fluiten.

De fans wreven zich dan ook in hun handen: op 9 september 2009 werd de volledige backcatalogue van The Beatles uitgebracht in een ultieme geremasterde editie. De originele opnames zijn afgestoft, met zorg en liefde gedigitaliseerd en bewaard voor het nageslacht.

Grappige blunders tijdens de opnames - John en Paul die tijdens eenzelfde strofe andere woorden zongen - zijn integraal bewaard, net als op de originele platen. Vanzelfsprekend hoef je niet op de hoogte te zijn van al de cafépraatweetjes - Please Please Me zou bijvoorbeeld een uitnodiging tot orale seks zijn, checken die lyrics ! - om van hun muziek te genieten. En mijn God, wat een muziek!

Tijdens diepgaande filosofische gedachtewisselingen in rokerige bruine kroegen - ja, die bestaan nog - werpen wij vaak de boutade "Voor elke gemoedsstemming is er een passend Beatlesnummer" op. Vaak krijgen we dan instemmend geknik, meestal van vrienden die geen 'neen' durven zeggen omdat het gespreksonderwerp voor heel de avond anders al vastligt. We zouden songtitels als While My Guitar Gently Weeps of With A Little Help From My Friends opwerpen, geschikt voor droevige tijden. Of Here Comes The Sun, inzetbaar op vele fronten. Of het geinige Ob-La-Di,Ob-La-Da, dat helemaal nergens overgaat.

Onvermoeibaar proberen wij zo de non-believers te overreden, overtuigd van ons eigen grote gelijk en gesterkt door de grote schare aanhangers, dit niet in het minste onder de muzikanten zelve. Zo zei niemand minder dan Nonkel Bawb - Bob Dylan, dus - bij het verschijnen van 'Rubber Soul' destijds: "So, I get it. You don't want to sound nice anymore."

Na lang nadenken hebben we één minpunt gevonden: een draak van een lp die we ergens gekocht hebben in een tweedehandszaak in Antwerpen: Die 12 Cellisten der Berliner Philharmoniker die 'The Beatles in Classic' vertolken. Maar dat is een verwaarloosbaar element in ons pleidooi: "Hallejujah you all, praise the Lord and listen to The Beatles!"

Tot slot: Muziekliefhebbers die nog niets van de Liverpool lads in huis hebben - schande ! - raden we, net zoals de Chimay, de dubbele rode en blauwe aan. Die geven een mooi overzicht van de fijnste songs uit heel hun carrière. En als we dan toch aparte albums moeten aanprijzen, dan gaan wij voor 'Revolver', 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' en 'The White Album'.

Maar ondertussen heeft u wel al door dat The Beatles geen slechte platen gemaakt hebben. En u koopt uiteraard de geremasterde uitvoering die op 09-09-'09 verschijnt. Want volgens de weinigen die dit al mochten aanhoren, klinkt het beter dan ze ooit hadden durven hopen. Wij zijn heel benieuwd!