#VolgeBOEKt - 'Bruce Springsteen In OOR'

Blinded By The Light, dat moet zowat de eerste keer zijn dat ik iets van Bruce Springsteen heb gehoord. 't Is te zeggen: de coverversie door Manfred Mann's Earth Band dan nog. Pas een stuk later viel de Euro. En nog wat later de (nee, niet het) OOR.

Te mijner verdediging: ik moet een jaar of tien geweest zijn. Muziek kwam grotendeels uit de AM-radio of uit de verzamelplaten van mijn ouders (waarop geen spoor van The Boss). Ook van OOR was nog lang geen sprake in mijn wereld. Dat kwam een aantal jaar later, toen er meer bleek te zijn dan de hitparademuziek, die ik op zaterdag opnam van de BRT Top 30.

Ondertussen was Born To Run al wel op de radio gepasseerd, maar zonder echt veel indruk te hebben gemaakt. Pas met Hungry Heart en de bijhorende dubbelaar 'The River' (aangekocht voor een goed doel op een schoolveiling) kwam de openbaring. Hier was iets aan de hand. Intussen had OOR ook al de weg gevonden naar mijn kamertje en dat blad werd verslonden. De stijl was immers helemaal anders en een stuk interessanter dan die van de Joepie of de Hitkrant, die voordien de plak hadden gezwaaid. En ja, die krant (want dat was het oorspronkelijk, een muziekkrant) las ik gretig, onder meer over die man met de (toen dan toch) bakkebaarden. Dat blad bepaalde mee waar ik naar greep in de platenwinkel of waarover gepraat werd op de speelplaats van “het middelbaar”. Ik ben het lang blijven kopen en lezen, hoewel ik het spoor ook ergens weer ben kwijtgeraakt, maar het respect is blijven bestaan.

Maar waar ik dus naartoe wil. OOR heeft nu een boek uitgebracht waarin ze alle artikels over Bruce Springsteen, die ooit in het blad verschenen zijn, hebben verzameld. Dan denk je bij jezelf: waarom zou ik? Maar de nieuwsgierigheid wint het dan uiteindelijk toch en dan blijkt dat ze dat eigenlijk verdomd goed hebben aangepakt. Want dit boek is meer dan gewoon een opsomming van die verschillende artikels. Er wordt regelmatig uitgeweid. Naar andere artiesten bijvoorbeeld, die zich uitspreken over Springsteen in andere artikels. Niet altijd even positief trouwens (benieuwd of Van Morrison The Boss de hand schudt, als ze elkaar ergens tegenkomen), maar uiteraard vaak wel. Intrigerend hoe je Badly Drawn Boy of – meer recent – Adam Granduciel van The War On Drugs hoort uitleggen hoe de man uit Jersey hen heeft beïnvloed. Daarenboven worden er ook wel eens niet-muzikale fans (Nederlands politicus Frans Timmermans bijvoorbeeld) bijgehaald, waarvan het dan ook grappig en tegelijk mooi is dat ze zo geboeid kunnen zijn door die muziek. Als om te bewijzen dat ook dat gewoon mensen zijn. Ook dat is OOR.

Tegelijk wordt in het boek toegegeven dat interviews met de man er op den duur niet meer in zaten en dat ze moesten putten uit andere, Amerikaanse of Engelse bladen voor de artikels, waarbij de bronnen dan wel netjes werden vermeld (hoewel de vraag blijft of iemand dat gezien heeft). Maar ze slaagden er wel een paar keer in om de man effectief te benaderen en te ondervragen. OOR had dan ook een reputatie en de samenwerking met grote labels als Sony was (en is waarschijnlijk nog steeds) uitstekend. Alleen de muzieksituatie is veranderd. Dat heeft ook OOR ondervonden.

Mijn eigen beleven van Springsteen loopt eigenlijk zowat gelijk met die in dit boek. De eerste platen zijn oké, vanaf 'Born To Run' tot en met 'Tunnel Of Love' zijn ze goed tot fantastisch, daarna zakt het niveau iets weg (zonder compleet in te zakken) met hier en daar ('Magic', 'Wrecking Ball' en ja, ook 'Western Stars') nog een uitschieter. Vaak zijn wij (OOR en ik) het eens, soms ook niet. Maar dat mag. Zo ga je mee door de tijd, beleef je die concerten nog eens opnieuw, zoek je waar in de tribune je ergens zat (heel wat foto's zijn trouwens nooit eerder gepubliceerd) en ga zo maar door.

Ik had mijn twijfels, toen ik aan dit boek begon. “Het zal wel”, werd stilaan “Mmm, toch oké”, om uiteindelijk het boek in twee weken uit te lezen en tevreden te zijn het in huis te hebben. Heb je niks met de man of boeit de muziek, die het onderwerp hiervan uitmaakt, je slechts matig, laat het dan links liggen. Heb je, net als ik, 's mans carrière tot op vandaag gevolgd en zowat elk (Belgisch en ook een occasioneel Nederlands) concert gezien, dan gaat dit boek je vast interesseren, zelfs al heb je niks met OOR.