#VocaalUitDeBocht - Joy Division - Atrocity Exhibition (1981)

Vocaal lichtjes uit de bocht of balancerend op de rand. Soms is het nodig. Soms is het zelfs essentieel, want helemaal juist gezongen wordt het plots "onecht". Een weekje vocaal op of over de rand, maar o zo mooi en/of krachtig.

Laat er geen enkel misverstand over bestaan: zelfs meer dan veertig jaar na datum is deze jongen diep onder de indruk van het kwartet uit Manchester genaamd Joy Division. Het blijft een mysterie waarom hun twee werkstukken 'Unknown Pleasures' en 'Closer' nog altijd zo naar de keel kunnen grijpen. En sommige fans zullen dan ook misnoegd zijn, als het hier gaat over de zangkunsten van Ian Curtis, die soms op het randje balanceerden.

Maar dat is nu net de crux: zing ze haarjuist en op de toon en het werkt totaal niet meer. Het is net die eigenwijze, bijna onmuzikale aanpak, die de Weltschmerz en complete beklemming illustreert en vet aanzet. We kiezen voor de opener van 'Closer', Atrocity Exhibition en iedere zangleraar zal rillingen krijgen, als hij dit aan een leerling laat horen, want atypisch, onconventioneel, maar cruciaal in de uitvoering en de beleving van de song.

Atrocity Exhibition, waarbij titel en inhoud geleend werden van het kortverhaal 'Atrocity Exhibition' van J.G. Ballard, die een belangrijke rol speelde in het werk van Curtis. De song vertelt het verhaal van iemand die geen controle meer heeft over zijn lichaam en weggevoerd wordt naar een instituut voor mentale aandoeningen. De inhoud verliep parallel met de intense strijd die Curtis voerde met de eigen epilepsie en vertwijfeling. Perfect fout gezongen!