#vocaaluitdebocht Jonathan Richman & the Modern Lovers - Modern World (1972

Vocaal lichtjes uit de bocht of balancerend op de rand. Soms is het nodig. Soms is het zelfs essentieel, want helemaal juist gezongen wordt het plots "onecht". Een weekje vocaal op of over de rand, maar o zo mooi en/of krachtig.

 

Er tegen aan zingen en in volle overtuiging ook regelmatig buiten de lijntjes kleuren, het hoort nu eenmaal bij punkrock, of in dit geval, de zogeheten protopunk, de retrospectieve naamgeving voor het prototype rockmuziek dat voorafging aan de punk, tussen de jaren 60 en 70, en dat van grote invloed was op de esthetiek en het ontstaan van dit genre waaronder o.a. the Stooges en - MC5 maar thuis meldden, maar ook deze Jonathan Richman en zijn Modern Lovers. 

De lijzige, nonchalante zang van Richman zal door velen als licht irritant en lichtelijk vals bestempeld worden maar het is net deze manier, deze dictie die ‘adds to the brilliance of the songs’, zeker weten!  Het machtig mooi rammelende Modern World stond op hun debuut “Modern Lovers” uit 1976 maar was eigenlijk al een heel stuk eerder, in 1973, als demo opgenomen door John Cale.

De tijd bleek pas in 1976 helemaal rijp voor deze gestripte, minimalistische punkrock met een maximum aan effect. Een beetje zoals Cale al met zijn Velvet Underground had meegemaakt maar in tegenstelling tot stedelijke nachtmerries bracht Richman prettige teenage angsten tot leven en was hij in love with the modern world of rock-n’-roll met verhalen over meisjes, radio’s, fastfood en voorstedelijke pret.

Ogenschijnlijk simpele rock-n’-roll kernachtig en nerdy en zeer, zeer opwindend.  Dat moet tussen ’73 en ’76 grote gaten hebben gebrand op het schap waarop dit verborgen lag. We kunnen het iedereen ten zeerste aanraden! Matig gezongen, ga heen, het is de enige manier waarop dit moet gebracht worden… hoera!