#VivAlbertineKiest - Benjamin Clementine - Cornerstone (2015)

Viv Albertine, gitariste van The Slits, slijt haar dagen tegenwoordig als auteur ('Clothes, Music, Boys' en 'To Throw Away Unopened'), maar muziek is ook nog steeds belangrijk voor haar.

Albertine heeft een sterke voorkeur voor Cornerstone waarin Benjamin Clementine zijn leven in een doos beschrijft. Ook zij houdt er ook een stil en geïsoleerd leven op na dus kan ze zich perfect met de song identificeren. Toen ze jong was, dacht ze dat al de groepen waarnaar ze luisterde fijne en innemende mensen waren: “I believed what they said in their songs”. Maar toen ze later sommigen van hen ontmoette, bleek het vaak dat ze een rolletje speelden om platen te verkopen. Benjamin Clementine hoort daar met de compromisloze houding niet bij thuis en plooit niet voor entertainment of commercie. Dezer dagen gaat iedereen naar een muziek- of rockacadamie en leert goede songs met fijne harmonieën te produceren: “But it doesn’t lift you out of the ordinary, shock me, or take me somewhere else.”

'At Least For Now' is het debuutstudioalbum van de Engelse muzikant, zanger en dichter. Het werd op 12 januari 2015 uitgebracht via Behind Records in Frankrijk. De plaat werd opgenomen nadat Clementine lovende kritieken kreeg op de twee eerdere ep's. Clementine keerde terug naar Londen om het album op te nemen, net toen zijn carrière een vlucht begon te nemen. Hij verhuisde naar Kensington High Street met een vriend die hij in Toscane had ontmoet en ging vervolgens een tijdje terug naar Edmonton totdat 'At Least For Now' was voltooid.

Het album won in 2015 de Mercury Music Prize. Phil Mongredien van The Guardian zei dat 'At Least For Now' "gedurfd, moedig, mooi en soms behoorlijk briljant" was en dat "deze door piano geleide nummers voor het grootste deel uniek klinken.” Nake Chinen van The New York Times schreef: "Wat de eigenlijke stem van Clementine betreft, het is een vreemd en vaak verbluffend instrument, een mesachtige tenor die kan overgaan in een klaroenkreet of een keelklank. De onvermijdelijke vergelijking, met name in een nummer als Adios, is met Nina Simone - voor haar demonstratieve helderheid van frasering en de flikkerende gloed van haar timbre." Timothy Monger van AllMusic zei dat 'At Least For Now' "zich sterk maakt als een onemanshow voor piano en stem. De meeslepende Britse singer-songwriter is dramatisch, zelfverzekerd en extreem theatraal en kan bogen op een krachtige stem die aanzwelt om de kamer te vullen, die op deze unieke plaat in een mum van tijd lijkt uit te zetten en te krimpen. [...] 'At Least For Now' is een soort popplaat, maar volledig op de eigen voorwaarden en net als Antony Hegarty (een erkende invloed) en Rufus Wainwright, twee kunstenaars met vergelijkbare aspiraties van pseudo-klassieke grootsheid, zal Clementine ongetwijfeld voor veel luisteraars polariserend zijn. In deze oververzadigde markt zullen de echte buitenbeentjes altijd boven het kabaal uitstijgen."