Van de doden... (deel 1)

Achtergrond

Ze vallen elk jaar te betreuren, de rockdoden. Dit jaar waren Amy Winehouse en Clarence Clemmons ongetwijfeld de meest opvallende. Maar er waren er nog, waarvan het u misschien niet eens is opgevallen. Wij hebben er enkele voor u opgelijst. Het derde deel van dit dossier bestaat in het overzicht van enkele bands die er de brui aan hebben gegeven. Ongetwijfeld wordt ook om sommige van die groepen gerouwd en passen ze dus in dit kader.

Een van de eerste rockdoden dit jaar was de 52-jarige Mick Karn. Zijn grootste bekendheid dankte hij aan de band Japan waarvan hij de bassist was. Hij had een heel eigen stijl omdat hij de frets uit zijn bas haalde waardoor hij noten kon buigen zoals op een viool. Hij bespeelde bij Japan ook alle blaasinstrumenten. Op 'Visions of China' hoor je zowel zijn "rubberen" bas als een suona (een Chinese hobo). Andonis Michaelides, zoals hij echt heette, was al een tijd niet meer actief als muzikant. Hij overleed op 4 januari aan de kanker die een jaar eerder bij hem was vastgesteld.

De Nederlandse Anet Mook was geen doetje. Als leadzangeres van Cay (acroniem voor Cool As You), leek ze wel scheermesjes te gorgelen. Hun enige plaat 'Nature Creates Freaks' beloofde een mooie muzikale toekomst. Het album werd door NME bestempeld als de plaat die Hole had moeten maken. Helaas was Anet iets te rock-'n-roll en kon ze niet van de drugs afblijven. De band kon dan ook nooit de hooggespannen verwachtingen inlossen. Op 15 juni stierf Anet toen ze gegrepen werd door een trein. Ze was al een tijdje het spoor bijster.

Gil Scott-Heron was net symbolisch terug opgestaan uit de doden toen hij in mei van dit jaar dan toch het tijdelijke met het eeuwige verruilde. In 2010 had hij nog de prachtige plaat 'I'm New Here' uitgebracht, waarmee hij een heel nieuw publiek aanboorde. Maar eigenlijk had hij reeds geschiedenis geschreven, onder andere met The Revolution Will Not Be Televised, dat de inspiratie vormde voor talloze bands en artiesten. Vaak wordt zijn stijl ook genoemd als basis voor rap en hiphop, niet alleen vanwege de manier waarop hij het nummer brengt, maar ook omdat hij geen blad voor de mond neemt en zijn kritiek op de politiek ten gehore brengt. De remix van zijn laatste album kwam onder de titel 'We're New Here' op de markt en overtuigde opnieuw

TV On The Radio, één van de meest creatieve bands van het moment, verloor in april zijn bassist Gerard Smith. Amper 34 werd hij en hij overleed aan de gevolgen van longkanker, amper vijf maand nadat hij de diagnose had gekregen. Smith leefde net lang genoeg om de release van 'Nine Types Of Light' nog mee te maken. 'Second Song', de opener van dat album heeft volgende tekst: "Now my body says 'It's over' / Shaking hands move to tear my face away".

Marc Alenus, Patrick Van Gestel