Uren en uren imiteerde ik Michael Jackson op de gladde tegels van de woonkamer

Achtergrond

Vandaag vindt in Los Angeles de herdenkingsplechtigheid van Michael Jackson plaats. De zitjes waren er felbevochten, en wij hebben er naast gegrepen. Toch kunnen en willen we ook vanuit België nog even stilstaan bij het overlijden van de King of Pop. Enkele daMusic-redacteurs kropen daarom in hun pen.

Iedereen weet wel waar hij was op 9/11. Psychologen noemen dat fenomeen flitslichtherinneringen. Bij bepaalde historische of emotionele gebeurtenissen lijkt het geheugen een foto te nemen van het moment, waardoor zelfs de kleinste details worden opgeslaan.

25 juni is sinds kort mijn nieuwste flitslichtherinnering. Twitter liet me weten dat Michael Jackson een hartstilstand had gehad, maar dat hij voorlopig ok was. Een overlijdensbericht werd meteen als vals bestempeld.

Toch niet geheel gerust besloot ik het feestgedruis op te zoeken, want het was tenslotte donderdagavond. Ik zat buiten op de stoeprand met wat vrienden toen ik in het gesprek van onze buren hoorde dat Michael toch overleden was. Vol ongeloof liep ik de straat door, op zoek naar een Wi-Fi signaal. Zo lang ik het nieuws niet met eigen ogen had gezien, was Michael nog springlevend. Tot deredactie.be het tegendeel bevestigde...

Nostalgie en de dood gaan vaak hand in hand, en dat was en is bij mij niet anders. Zo weet ik nog heel goed hoe ik met vriendjes op de speelplaats een zo goed mogelijke impressie van de King of Pop probeerde te brengen. De benen vlogen hoog de lucht in, er werd getold rond de as en ook de beweging met de hand in het kruis kon niet ontbreken. Uren en uren oefende ik op de gladde tegels van de woonkamer de befaamde moonwalk. Het leverde veel kousen met gaten op, maar de perfectie kwam er nooit.

Het hoogtepunt kwam er in 1997. Michael Jackson kwam naar Oostende en ik mocht erbij zijn. De teleurstelling van het uitgestelde optreden deed me zelfs prinses Diana vervloeken. Waarom moest ze nu juist op die dag verongelukken?

Gelukkig bleef het bij uitstel, en toen de hekken van het terrein openden, spurtte ik als een volleerde Carl Lewis naar de eerste rij. Het was een onvergetelijke ervaring. Michael kwam met een raket uit het podium, zong al zijn klassiekers en ik was stikjaloers op de kinderen die mee het podium op mochten tijdens Heal the World. Weken na het optreden was ik nog opgefokt en was de enige droom ooit te doen wat Michael deed.

Ik zag de man groeien, schitteren, aftakelen, zichzelf verminken en misbruikt worden door niet zo koosjere 'vrienden'. Zijn fin de carrière leek dan ook heel dichtbij. Maar hij zou het nog een laatste keer forceren en een immense concertreeks geven in Londen.

Eén nacht opblijven, me inschrijven op alle wachtlijsten, eBay afschuimen en aan wedstrijden meedoen, het had allemaal geen zin. Tickets waren onvindbaar, en dus zou ik niet geraken op de laatste optredens van Michael Jackson.

Nooit gedacht dat hij er zelf ook niet zou geraken...