#Uitgefloten - Peter Gabriel - Games Without Frontiers (1980)

Whistling songs zijn goed voor de week van het mondfluitje, waarbij een grand cru song een speciale dimensie krijgt door twee samengeperste lippen en deskundig daardoor geblazen wind.

Het was 1980 en we luisterden op Radio 2 naar 'Zand erover' op zaterdag tussen 17u00 en 18u00, zo ergens na 'Radio Rijswijck', alwaar wij eeneerste new wavekuur kregen gepresenteerd.  En toen we daar voor het eerst Games Without Frontiers hoorden op de radio, moesten we even slikken. Was dit die Peter Gabriel van Genesis of een naamgenoot die een ongelofelijk clevere plaat had gemaakt?

Clever, omdat hij onder een ogenschijnlijk vrolijk en opgewekt fluitdeuntje een sinister verhaal vertelde dat de sfeer van de koude oorlog in die periode perfect verklankte. Beetje profetisch, want hij schreef het voor de Verenigde Staten de Olympische Spelen van Moskou in 1980 boycotten.

De tekst aan het begin en aan het eind luidt: "Jeux sans frontières", dat vooral door Angelsaksische luisteraars werd verwisseld met: "She's So Popular".  Lang voor hij met Kate Bush een wereldhit produceerde (Don't Give Up), verzorgde La Bush hier al de gastvocalen in de koortjes. 

Ook de tekst is een hoogstandje: "Whistling tunes we're kissing baboons in the jungle / it's a knock out", maar het is toch het fluitje dat het nummer het speciale vernislaagje geeft.  De fluitjes zijn van Peter Gabriel zelf, netjes geflankeerd door producers Steve Lillywhhite en Hugh Padgham.