#Uitgefloten - J. Geils Band - Centerfold (1981)

Whistling songs zijn goed voor de week van het mondfluitje, waarbij een grand cru song een speciale dimensie krijgt door twee samengeperste lippen en deskundig daardoor geblazen wind.

Bommetje was dit. Zelden vertoond ook hoe een doorwinterde groep, die er al een forse carrière had opzitten, plots gigantisch uithaalde met een popsingle met meer en betere nah-nah-nah-nah-nah-nahs dan in Hush van Joe South (zie ook Deep Purple en Kula Shaker) en meer commerciële bravoure toonde dan iedereen in het popveld, tonnen meer cool aan de dag legde dan de gemiddelde rockgroep toen in omloop en een nummer produceerde dat je nauwelijks moe werd ondanks de "heavy rotation". Alles klopte en dat gold ook voor het merendeel van het fantastische album 'Freeze Frame'. En als klap op de vuurpijl was er dat fluitje dat tot aan het diepste gaatje van de vijfenveertigtoerenplaat blijft doorgaan. 

Geschreven door toetsenman Seth Justman, die aan alle nummers van Freeze Frame meeschreef. Hij verklaarde dat je weinig synthesizer op de vroege J. Geils-platen hoorde en dat dit niet was om meer authentiek blues te klinken maar simpelweg omdat ze ze niet konden betalen, aangezien ze voortdurend in het rood stonden bij de platenfirma, die niet genoeg platen kon verkopen ondanks het (live) succes. Ze konden er naar fluiten.