#TweeAkkoordenRock - Nirvana - Something In The Way (1991)

Rock-‘n-roll moet niet per se lastig zijn, niet vingervlug, niet overladen met tal van toonladders en ingewikkelde akkoorden. Meer nog: twee akkoorden kunnen volstaan voor een voldragen rocksong.

Bij nummers met twee akkoorden lijkt het vaak alsof er veel meer mee gemoeid zijn. Dat zit hem vooral in de dynamiek. Een mooi voorbeeld hiervan is Something In The Way, waar het zacht-luider-zacht-luider en het arrangement het verschil maken, veeleer dan de luttele twee akkoorden.

Autobiografisch nummer van Kurt Cobain over zijn leven onder de brug, toen hij uit het ouderlijk huis werd gezet. Hij drukt zijn emoties uit door de zin “Something in the way”, dat staat voor iedere keer dat hij zich beter trachtte te voelen en er iets in de weg kwam.

Het nummer stond niet enkel op het alles verpletterende 'Nevermind', maar ook op de MTV-sessies, die opgenomen werden kort voor zijn zelfmoord en postuum met veel bijval uitgebracht werden. Toen het nummer werd opgenomen, zong Cobain zo zacht dat producer Butch Vig alle faders omhoog moest jagen.

Het slotnummer op 'Nevermind', net voor de zogenaamde hidden song Endless, Nameless dat pas opduikt ruim dertien minuten later. De tekst van Something In The Way werd door Cobain op de bewuste brug gespoten met verf, maar later weer verwijderd door het stadsbestuur.

De stemmige cello werd ingespeeld door vriend Kirk Canning op de laatste dag van de opnamesessies voor 'Nevermind'. Ze kwamen elkaar tegen op een feestje, toen bleek dat Canning ook cello speelde. Cobain hierover: "We said: 'Here, play something', and he came up with something right away. It fell like dominoes, it was really easy."