Turbo Turntable Releases

Achtergrond

Welke vijf albums leggen wij deze maand op om onze benen in beweging te krijgen? We verklappen het je in dit bondig overzicht.

Turbo Turntable Releases



Nummers van Jesse Rose vallen zonder meer op door hun kenmerkende diepe beats. Er zit vaak een enorme drive in zijn elektro/technoproducties die makkelijk dansvloeren laat vollopen. Enkel zijn niet al zijn releases van dezelfde hoogstaande kwaliteit en dat laat zich ook merken op ‘The Whole Twelve Inches’. Veel house invloeden dit keer en die laten zich uitstekend gelden op tracks als Alone, Time Is But A Moment en Shuffle The Paper. Maar voor elk goed nummer staat er spijtig genoeg ook steeds een ietwat saaie of ongeïnspireerde andere naast. (Play It Down)

In het minimal techno genre is Efdemin zonder twijfel nog steeds een van de boeiendere namen. De klanken die hij naar boven haalt zijn onttrekken vaak enige verwondering aan onze oren. Op ‘Decay’ doet hij dat evenzeer. Een verrassende wending in het concept moet je niet verwachten. Maar wie ‘Chicago’ en zijn eerste ongetitelde album kon smaken zal ook nu niet teleurgesteld zijn. Een luisterervaring waar je even tijd voor hoort te maken. (Dial)

Voor wie het graag iets soulvoller, funkier en meer downtempo heeft is 6th Borough Project een uitstekende optie. De nu-disco rage van een tijd geleden zijn we wel beu, maar deze ‘Borough 2 Borough’ springt hier wel uit de band. Ze zetten een boeiende sound neer die zowel uitdagend als sexy klinkt en niet vervalt in cheesy balearic disco. En dat zeventig minuten lang. Het ideale aperitief om je avond mee te starten. (Delusions Of Grandeur)

Iemand die graag in de schemer van de spotlights staat is Mark E. De Britse producer en deejay maakt elk jaar verschillende 12 inches en remixes. Veel lawaai hoeft hij niet te maken opdat die opgepikt zouden worden. Zijn werk, telkens intens en integer, wordt op de voet gevolgd voor wie op zoek is naar kwaliteitshouse en -techno. Ook deze ‘Product Of Industry’ staat boordevol gloeiende synths, klanktapijten en doordringende beats. Zijn geluid komt niet van uit de hipste software maar wordt geconstrueerd door oude machines en dat verschil hoor je. Heerlijk warm werk. (Spectral Sound)

Ook Luke Vibert haalt met ‘Ridmik’ een hoop old school machinerie boven. Een acid techno set uit de jaren negentig lijkt dit wel. Zoals steeds met veel verve geproduced. Vette beats en bleeps die lustig in het rond slingeren. Ook Aphex Twin loert soms om de hoek. Stevig materiaal dus voor wie een uit leer gelooide maag heeft. (Hypercolor)

18 april 2014
Koen Van Dijck