Turbo Turntable-releases

Achtergrond

Getormenteerd na een stressvolle werkweek gaan wij op zoek naar de betere kelders en schuren waar onze frustraties een uitweg vinden in het betere beatwerk. En ook deze maand weer heel wat kwaliteit op de markt.

De wereld maakte kennis met de moderne versie van kuduro die door Buraka Som Sistema vakkundig door onze strot geramd werd op ‘Black Diamond’. Hun tweede plaat ‘Komba’ als “opzwepend” omschrijven is ongetwijfeld een understatement. We krijgen een amalgaam van verschillende gettostijlen: van geflipte rave-elektro over van extra testosteron voorziene reggaeton en gemeen stekelige dubstep. U kent het recept? Dan weet u wat te verwachten.

Al sinds de vorige eeuw, 1995 om precies te zijn, slaagt Crazy P er keer op keer in ons te verheugen met moderne discobeats en zwoele housetunes. De Engelse band werd door Chris Todd (Hot Toddy) en James Baron (Ron Basejam) in het leven geroepen. Hun nummers zijn van het warme, soulvolle allooi en klinken zo smooth als een gezellig huisorkest in je living. ‘When We On’ is alweer een ijzersterke productie die de wereld van de beats, breakbeats en vocal house exploreert. Ideaal voor het zaterdagavondaperitief.

Wie graag in dezelfde sferen blijft vertoeven zal zich met ‘Elektro Donkey’ van Dennis Jr niet vervelen. Misschien een tikkeltje minder geraffineerd dan de Gekke P, maar met vocale bijdragen van zijn zus Christabelle (u allicht nog bekend van haar samenwerking met Lindstrøm) en de Nigeriaanse saxofonist Dennis Otone vooral een zeer genietbare en gevarieerde plaat. Dit is nu-disco met een onmiskenbaar Noorse inslag. Zien we u al heupwiegen?

Douglas Greed bracht de afgelopen jaren al talloze ep’s uit, waaronder een aantal op het befaamde Duitse minimal technolabel Freude Am Tanzen. Op dat label dropt hij nu eindelijk ook een full album. We hadden eigenlijk niet anders verwacht, maar toch kunnen we het niet laten ‘KRL’ als een waar pareltje te bestempelen. Uitgekiende klanken, welgemikte vocalen en subtiel aangebrachte instrumenten laten dit album slingeren tussen ambient, zuinig dansbare minimal en melancholieke elektronica. Niet minder dan knap spul.

Even nog naar Frankrijk met Scratch Massive die op ‘Nuit De Rêve’ de 80’s opzoeken. Dat bewijst onder meer de bijdrage van Jimmy Sommerville in Take Me There. Verwacht echter geen slappe Bronski Beatkloon of synthpop meezingers, maar een album vol verwijzingen naar EBM en new wave met hier en daar referenties naar 70’s elektronica (Golden Dreams, Nuits De Mes Rêves). Ook Daniel August van GusGus, Chloé en Koudlam mogen een potje komen meezingen en zorgen daarmee voor enkele lichtvlekjes op dit donkere maar erg fijne album.