Turbo Turntable-releases (2)

Achtergrond

Wie houdt van alles wat naar elektronica ruikt, moet onderstaande albums maar eens onder de loep houden. Onze selectie voor deze maand, deel twee.

“Romantic techno” lazen we ergens op het wereldwijde web. Wel, dat is nog niet eens zo slecht omschreven. Public Lover, het project van Bruno Pronsato en Ninca Leece, begeeft zich met ‘A Broken Shape Of You’ ergens tussen clicks ‘n cuts, house en jazz. Het engelenstemmetje van Ninca flirt met piano’s en elektronica. Zeer subtiel, cosy, intiem en vooral zeer geslaagd over de volledige lijn. (Telegraph Records)

Wie van de combinatie jazz en house houdt moet absoluut ook eens bij Boof te rade gaan. Maurice Fulton leeft en freakt zich hier uit (doet hij dat anders soms niet?) met allerhande synths, Rhodes en elektronica. ‘Shhh, Dandelicious At Play’ is al een tijdje uit maar daarom niet minder leutig! (Running Back)

Minder subtiel is ‘The House Of X-Press 2’. Het producerstrio Darren House, Darren Rock en Ashley Beedle gaat voluit voor de zware beats die je de dansvloer op duwen. Met onze favorieten Get On You, Frayed Of The Light en Lost The Feelin’ (met Tim Deluxe) moet dat moeiteloos lukken. Rechttoe rechtaan, maar X-Press 2 gaat nooit plat op de buik. Zonder meer een puik album. (Skint)

Het New Yorkse duo achter Blondes verzamelt zijn 12inches van vorig jaar op één album en knijpt er zo even nog twee nieuwe nummers bij uit. Ons lijkt het vaak op een samenwerking tussen Walls en Black Dice met een strakke 4x4 beat die ergens halverwege komt invallen. Hypnotiserend en verroerend. Duidelijk twee kerels met een frisse kijk op techno. Een absolute must have! (Rvng Intl.)

Er waren eens een Brit, een Zweed en een Japanse die elkaar tegen het lijf liepen in Parijs en drie jaar geleden beslisten een groep te beginnen. Het had een grap kunnen zijn, maar het debuut van Tristesse Contemporaine klinkt heel serieus, gemeend en gelukkig ook dik oké. Met veel invloeden uit de donkere 80’s en met heel wat aanstekelijke nummers als In The Wake, I Didn’t Know en Daytime Nighttime. Producer Pilooski stond in voor de mixage van dit avontuurlijke trio. (Pschent)

Grote fans van deadmau5’ muziek zijn we niet (meer). De fletse progressive trance, dance en dubstep klinkt vaak pathetisch in onze oren. Maar zijn shows zien er des te beter uit. Dat bewijst ook deze dvd, opgenomen in Toronto voor een slordige 20.000 toeschouwers. Opmerkelijk is wel dat er voor dit groots opgezette feest slechts één gastzangeres kwam opdagen die maar twee nummers meezong. De rest kwam van tapes. Soit, voor de kids waarschijnlijk maar een detail.