Turbo Turntable-releases (1)

Achtergrond

Het aanbod is groot, de kwaliteit daarom niet minder. Wij gidsen je geblinddoekt door de beats en de bomen. En dat in maar liefst twee delen.

Na een paar singles, verspreid over enkele jaren, eindelijk ook een full album voor Cage & Aviary. De out-of-space-disco-atmosfeer brengt meteen Lindstrøm, Todd Terje en diskJokke in herinnering. Bekende nummers Television Train en Friday The 14th vallen als eerste op, maar loop daarom niet voorbij aan het fantastische Infatuation, In Todd We Trust (refererend naar bovenvermeld heerschap?) en het eighties punky Dead Dancers. Uit op het Internasjonal label van - o, verrassing - Prins Thomas.

Acht jaar na ‘Two Covers For Your Party’ draait WhoMadeWho, sinds vorig jaar genesteld bij het Keulse toplabel Kompakt, nog steeds op volle toeren mee. De driekoppige band uit Kopenhagen wordt vaak tot de dancescene gerekend maar levert wederom een album af dat veel verder gaat dan dat. Sterke songs die onderhevig zijn aan afwisselend indiepop, elektro, disco en een vleugje rock. Op ‘Brighter’ klinkt WhoMadeWho bij momenten zelfs verrassend ingetogen. Denk Hercules And Love Affair versus The Rapture.

En datzelfde Kompakt-label haalde ook net Terranova binnen. Op hun vijfde album opmerkelijk veel deep-house-invloeden. Vooral in het eerste deel vind je een aantal nummers die je de tegels van de dansvloer zullen doen dansen: I Want To Go Out, So Strong, Hotel Amour en een op Antony gelijkende Tomas Hoffding op Question Mark en Paris Is For Lovers, de bewerking van Justin Timberlake’s My Love. Het tweede deel lijkt soms op een verzameling b-kantjes die nooit echt slecht zijn maar ook nooit echt heel relevant.

De zoetgevooisde stem van Chelonis R. Jones wordt vaak gevraagd om platen van onder meer Marc Romboy, Oliver Huntemann en Tocadisco op te smukken. Elektroartiesten die probleemloos dansvloeren weten te vullen met hun muziek. In zijn eigen producties houdt Jones zich niet zozeer aan de strakke regels van de dansvloer. Op ‘The Prison Buffet’ dan ook  uitstekende en veelal met humor en drama doorspekte elektropop. (Systematic Recordings)

Als er al humor zit in het debuut van Nina Kraviz, dan is het zonder twijfel pekzwarte. Haar album klinkt warm en intiem, maar ook zo donker als het gat in de kosmos. Nummers als Ghetto Kraviz, False Attraction en Petr klinken intrigerend, bevreemdend en bijzonder sexy. Prachtig hoe Kraviz techno weet te strippen tot op het bot en daarmee dicht op je huid kan komen zitten. Voor fans van John Talabot, Pantha Du Prince en David Lynch.