#Treinen Ze Noiz - Shooting on Downtown Trains (1990)

Akke akke tuut tuut, weg zijn wij! Welke muzikale eerbetonen treinen zich een weg naar het terminus station… Ons weekje sporen bereikt vandaag het eindstation met een band die eigenlijk al in 1993 tot stilstand kwam.

“Herinnert u zich deze nog, nog, nog….” Laten we de treinweek eindigen met een kanjer van gitaarockparel van Ze Noiz, een machtige rockgroep uit Eeklo die met slechts twee lp’s ('Thy Will Be Done' uit 1990 en 'His Master’s Noize' uit 1992) een onuitwisbare indruk op ons hebben nagelaten maar helaas door te weinigen nog gekend maar hier gekoesterd en uit de mottenballen gehaald worden wanneer het kan zoals met deze treinweek wanneer weer naar hartenlust mag geknald worden op en met Shooting on Downtown Trains. 

Voor de volledigheid citeren we hiernavolgend tekst om u te laten kennis maken met het forse Ze Noiz uit de Belgian Pop en Rock Archives die Google met een artikel uit lang vervlogen dagen tot nader order nog steeds tevoorschijn tovert: “Zoals veel van de groepen in dit Belgisch pop & rock Archief begon de carrière van Ze Noiz met Humo's Rock Rally, en nog wel door de editie van 1988 met verve te winnen (met als mede-podiumbeklimmers The Romans en the B-Tunes (met de broertjes Mosuse, later The Radios).

Meest geroemd werden de vocale kwaliteiten van zanger "Rico" (Bart van den Bossche) en de riffs van gitarist "Zaman" (Frank Haelman). Noot: het gaat hier allerminst om de Bart van den Bossche die het met Heuveltjes van Erica en andere ongein tot VTM-vedette schopte. Laat daar geen misverstand rond ontstaan.

De groep bleef zoeken om zijn eigen unieke sound verder uit te werken en dit resulteerde in 1990 in een eerste elpee ('Thy Will Be Done') die de ware aard van Ze Noiz reveleerde: vlotte popsongs werden afgewisseld met ruig-agressieve nummers of trage, snijden zieleroerselen. Singles van deze cd werden She's Alright (tot heden het bekendste nummer van Ze Noiz, met de tekst "My baby she's alright, she's sleeping with another guy"), het snelle G.G.Y.Y. en het bluesy Hanging Down.

Zoals Jan Delvaux het in Knack schreef : "Na het schrappen van overbodigheden en een zucht om de rammelende productie, blijft een vitaminekuur van een klein half uur over. De REM-smet die nog op het blazoen kleeft sinds het hier herwerkte She's Alright, verdwijnt onder een bijtend detergent in slijpschijven als G.G.Y.Y en Didn't wanna shoot (gas geven zonder omkijken) en de wurgballade Prisonland. Zanger en tekstknecht Bart Van den Bossche strooit echter vooral verbazing rond tijdens zijn ontmoeting met Nick Cave en Iggy Pop in I hate Andy. Verkrijgbaar in elk platenkantoor." 

In 1992 was de groep verhuisd van het Belgische G-Rox-P (een experiment van Pias) naar het Nederlandse Indisc, en nam er de CD 'His Master's Noize' op (in een eerste oplage vergezeld van een 7-track "Unplugged" cd met akoestische nummers), een productie van Allard Jolles, gitarist van de Nederlandse formatie L'Attentat en eerder ook actief als producer voor Claw Boys Claw en Belgische gitaargroepen The Paranoiacs, The Spanks en The Slumbers. Een plaat waar mxp in Humo over schreef: "de hoes is lelijk, de titel ruikt een beetje en de plaat is goed", maar ook "Ze Noiz klinkt het best in het donker. Op een avond bij naderend onweer, een flikkerende TV en een zicht op een lege, natte straat... Dit heeft te maken met de manier waarop VDB schrijft en zingt: gesmoord, gejaagd, gecondenseerd. ... Neem Back, een trage, grauwe, typische Ze Noiz-song: tot de rand met dood, misdaad, geloof en kreupele emoties gevuld. Sfeervol. Aangrijpend.". 

Ongeveer een jaar na 'His Master's Noize' spatte Ze Noiz uiteen. Zanger Bart van den Bossche, van opleiding fotograaf, ging later aan het werk als designer en wereldreiziger, werkte aan een dadaïstische film met 'Walbers und Hansen', en maakte eind 2000 zijn debuut als schrijver met het erg goed ontvangen boek 'Vuur' (Querido, ISBN 9021472600), dat hij publiceerde onder het pseudoniem Bart Koubaa. 

Hans de Cock ging later onder meer aan de slag bij Frendz. Rik Vermeir begon een langlopende carrière in de modrock met zijn band Golden Green en brengt nu met de regelmaat van een kapotte klok af en toe solowerk uit via zijn YouTube-kanaal. Zaman werd gitarist en/of producer van een uitgebreide schare beginnende rockgroepen (onder meer groepen als Eden, De Bossen, Looplizard en Eden namen hem hun eerste demo's op) en later zelfs met cd-opnames van onder andere Walter en hetzelfde Golden Green.”