#Treinen - The Doobie Brothers - Long Train Runnin' (1973)

Akke akke tuut tuut, weg zijn wij. Welke muzikale eerbetonen treinen zich een weg naar het terminusstation?

Een funky liefdeslied met een treinmetafoor terwijl het lied voor het overige weinig andere treinreferenties in zich draagt. Doobie Brothers-gitarist en leadzanger Tom Johnston schreef Long Time runnin’, dat ze reeds drie jaren als instrumental live speelden, alvorens het werd opgenomen. Johnston: "Over het algemeen schrijf ik eerst de muziek en soms heb ik het heel moeilijk om de woorden te vinden. Soms komen ze meteen en soms is het alsof je tanden trekt. We speelden Long Train Runnin' drie jaar voor het werd opgenomen en het kreeg verschillende namen. En meestal verzon ik de woorden terwijl we het nummer speelden. Ik denk dat we dat begonnen te spelen rond 1970-71. Het werd Osborne genoemd, het heette Parliament, het had een heleboel titels. Het was gewoon iets om op de setlist te zetten zodat we zouden weten welk nummer het was, maar er waren geen woorden voor. Ik verzon gewoon de woorden terwijl we het nummer speelden. Dus misschien is het onzin. Het is beslist onzinnig". 

"En zo ging het door totdat producer Ted Templeman het hoorde en zei: 'Je zou dat moeten knippen.' En ik zei: 'Oh man, dat is maar een wegwerpliedje.' Ik vond het niet erg. Ik dacht niet dat het een grote verdienste had wat betreft de akkoorden en alles, omdat het me te simplistisch leek. Maar ik had het mis en schreef de woorden in de badkamer, wat vaak gebeurde. Ik schreef de woorden in de badkamer van Amigo Studios in Burbank, die niet meer bestaat. Maar daar hebben we al die platen gemaakt en het was eigendom van Warner Brothers. Dus het was als een last-minute-deal".

"En toen kwam ik binnen en zong, en boing, de plaat was klaar. Het zijn gewoon dingen die in je opkomen. Het is niet zo dat ik een referentiepunt had met iemand die Lucy heette. Ik was mijn hele leven in de buurt van treinen geweest. Als je uit de Central Valley in Californië komt, rijden er veel treinen door die vallei. En ik neem aan dat een deel van dat spul daar waarschijnlijk vandaan komt."

Het was steevast een publiekstrekker als The Doobies dit live speelden. Het begint met een zeer herkenbare gitaarriff waar Johnston mee op de proppen kwam. Toen hij met de riff kwam, dacht Johnston niet dat het iets bijzonders was. In een interview in 2009 zei hij: "Het verbaast me, omdat we net klaar waren met het spelen van dat nummer in Japan voor een tv-show, en ze wilden alles weten over de gitaarlick en ik kan echt niemand iets diepgaands vertellen. Het is gewoon een lik voor mij." Na de originele versie van 1973 zou het twintig jaar later nog eens een Britse toptienhit van The Doobie Brothers worden in 1993, toen een geremixte versie klom naar nummer zeven in de singles-chart.

Randy Bachman beweert dat The Doobie Brothers de gitaarriff van dit nummer hebben overgenomen van het Bachman-Turner Overdrive-nummer Let It Ride. Volgens Bachman deelden The Doobie Brothers in 1972 een kleedkamer met BTO voor een show in The Warehouse in New Orleans, toen ze Let It Ride schreven.