#TransEuropeExpress - Muzikaal door Europa (3)

Twee van zijn favorieten bezigheden combineren - reizen en muziek - en (cd) is niet meer te houden. Geniet van zijn reis door Europa op basis van muziekjes en ontdek de leukste songs.

[Dag 41 - Düsseldorf (DE)]

Herinnert iemand zich nog het bandje Pete And The Pirates uit Reading? Een tiental jaar geleden probeerden ze een doorstart als Teleman, met onder andere dit Düsseldorf als wapenfeit (met hipster-proof videoclip). Een song over de heimat van de band van wie we de naam van deze dagelijkse reisrubriek stalen, kon toch niet ontbreken?

[Dag 42 - Monheim (DE)]

In december 1998 speelde Godspeed You ! Black Emperor het eerste Belgische concert in het Stuk in Leuven. Twee weken later stonden ze in een zaal aan de Rijn in het Duitse Monheim. Op hun volgende plaat 'Lift Your Skinny Fists Like Antennas To Heaven' vernoemden ze een beweging (zo gaat dat in de postrock, hé) naar het stadje stroomopwaarts tussen Düsseldorf en Keulen. Tja, Leuven deed het dan maar met een song van Noordkaap.

[Dag 43 - München (DE)]

Jammer dat "In München steht ein Hofbräuhaus" geen titel was maar gewoon de openingszin van Skandal Im Sperrbezirk. We doen het voor de Beierse hoofdstad dan maar met Munich van Editors. Maar we checken wel in in Hotel L'Amour.

[Dag 44 - München (DE)]

Soms evolueert onze reisplaylist erg organisch. Gisteren hadden we Munich van Editors. En laat het B-kantje van die single een cover zijn van French Disko van Stereolab. En laat Stereolab toch wel een song hebben die Munich Madness heet? Wel weinig Oktoberfest madness dit jaar.

[Dag 45 - Praag (CZ)]

Geen Oktoberfest in München gisteren, maar wel in Praag aanbeland waar altijd wel een goedkope halveliter te vinden valt. Het bandje Mega City Four is intussen allang vergeten (misschien doet Stop And Listen een belletje rinkelen?), maar hun song Prague uit 1992 werd wel door Muse gecoverd (als B-kantje van Resistance in 2010).

[Dag 46 - Wenen (AT)]

Toegegeven, Falco heeft betere songs gemaakt dan Vienna Calling. Maar het leek ons een mooie manier om Wenen binnen te rijden. Als je in Wenen van de luchthaven naar het centrum spoort, passeer je trouwens langs het kerkhof waar zijn obelisk-grafsteen staat (hij verongelukte in 1998 in de Dominicaanse Republiek).

[Dag 47 - Wenen (AT)]

Misschien wel de melige synth- en strijkers-afgezaagdheid in persoon, maar hebben we Vienna van Ultravox niet allemaal ooit een magistraal fantastisch lied gevonden? De videoclip werd deels opgenomen op het kerkhof van Wenen, maar toen lag Falco daar nog niet natuurlijk (zie gisteren). Wist je trouwens dat Vienna in Top Of The Pops van de hoogste plaats werd afgehouden omdat Shaddap You Face van Joe Dolce daar wekenlang vastgebeiteld stond?

[Dag 48 - Budapest (HU)]

Walsen met Johann Strauss Jr. deden we niet in Wenen, maar we trekken wel langs zijn schönen blauen Donau richting Budapest. Naar verluidt was George Ezra nog nooit in Budapest geweest toen hij de song schreef. Hopelijk deed hij dat intussen net als ons wel al.

[Dag 49 - Odessa (UA)]

Nu we toch achter het (intussen verdwenen - oef!) Ijzeren Gordijn terechtgekomen zijn, gaan we meteen verder naar Oekraïne. Ooit bezongen The Bee Gees de stad Odessa, maar wij houden het toch maar op het iets vrolijkere gelijknamige nummer van Caribou. Misschien wagen we ons wel aan een koude dip in de Zwarte Zee.

[Dag 50 - Istanbul (TR)]

Wat The Breeders met Istanbul hebben, weten we niet (wat wij met The Breeders hebben, weten we dan weer wel). Maar als je naar de onopgemerkte song Istanbul luistert, krijg je een vermoeden dat ze misschien ook ooit van Odessa via de Zwarte Zee en de Bosporus naar Istanbul vaarden.

[Dag 51 - Istanbul (TR)]

Hoe het tegenwoordig nog gaat met de kapriolen van Morrissey weten we eigenlijk niet. Maar in 2014 had Mozzer duidelijk ook iets met Istanbul.

[Dag 52 - Istanbul (TR)]

Als er één band niet mag ontbreken tijdens onze stop in Istanbul, is het natuurlijk They Might Be Giants. Ze leerden ons dat Istanbul ooit Constantinopel heette (we hadden er ook Byzantine van Pinback kunnen bijsleuren, maar die kruisen binnenkort nog onze reisroute).

[Dag 53 - Istanbul (TR)]

In de kelders van de popmuziek kom je al eens iets tegen. Bijvoorbeeld Eartha Kitt die zich waagt aan een Turkse traditional. De wijk Üsküdar mag dan een wijk in het Aziatische deel van Istanbul zijn (en dus net buiten onze missie), het is wel de beste plaats om in de avondzon naar de skyline van de stad te staren.

[Dag 54 - Troje (TR)]

De stad Troje bestaat intussen niet meer, maar omdat Sinead O'Connors song nog steeds staat als een huis, knijpen we even de ogen dicht.

[Dag 55 - Limassol (CY)]

De eindredactie dacht ongetwijfeld dat we wegens geen muzikale referentie nooit op ons lui gat zouden gaan liggen in Cyprus. Wel, dat was buiten Maxïmo Park gerekend.

[Dag 56 - Mykonos (EL)]

Tijdens ons verblijf op Cyprus leerden we een mondje Grieks ("Du bist sehr schön, but we haven't been introduced"). Dus verlengen we ons verblijf in de zon op het eiland Mykonos. Laat de folkstemmetjes maar over ons waaien!

[Dag 57 - Sarajevo (BA)]

Van een Grieks eiland naar de Balkan, het culinaire genot gaat verder. Maar muzikaal moeten we het in Bosnië-Hercegovina met een pompeuze Bono doen. Voor je kan zeggen: "Maar is die al dertig jaar niet een beetje pompeus?", geven we mee dat Luciano Pavarotti na twee minuten en vijf seconden je luidsprekers op de proef gaat stellen. Enfin, eindelijk in Sarajevo!

[Dag 58 - Sarajevo (BA)]

Na Pavarotti gisteren trekken we vandaag door Sarajevo met een streepje rockopera in de oortjes. Na de dood van oprichter en gitarist Criss Oliva kwam het nooit meer echt goed met de Amerikaanse metalband Savatage, maar in 1995 stond op 'Dead Winter Dead' wel een song gewijd aan Sarajevo.

[Dag 59 - Sarajevo (BA)]

Na Pavarotti eergisteren en de rockopera gisteren is Max Richter nog zo geen vreemde afsluiter voor onze driedaagse in Sarajevo. Laat die herfst maar binnenbeuken.

[Dag 60 - Gallipoli (IT)]

Van de Balkan steken we de Adriatische Zee over richting Puglia in de hiel van de Italiaanse laars. Zach Condon vertoefde even in het stadje Gallipoli en schreef daar ook het titelnummer van de gelijknamige (en voorlopig laatste) plaat van Beirut.