#Tranen - The Miracles - Tracks Of My Tears

Vorige week voor een euro (je hebt er zelfs geen half pintje meer voor) ‘Disconnected in New York’, een live-cd van Los Lobos gered uit de uitverkoopbakken, een schande eigenlijk maar ‘... their loss, my gain...’, zoiets (zeer) zeker?! En daar werd ik weer eens geconfronteerd met het tergend mooie Tears of God dat een eerste keer inbeukte op mijn gemoed bij een afscheidsviering van een verongelukte vriend ergens midden jaren negentig in een kerkje in het Maasland. Nu kan ik er terug naar luisteren maar het duurde heel lang alvorens ik het nummer kon loskoppelen van het afscheid en zonder een traan in dit tranendal... Maar het mooiste weennummer is wel dit.

Tracks Of My Tears van The Miracles stamt uit mijn geboortejaar en is wellicht het allerbeste traannummer ooit geschreven. Van het nummer werden in 1965 en 1966 maar liefst een miljoen exemplaren verkocht.

Over een man die zijn pijn en verdriet tracht te verbijten, na de breuk met de liefde van zijn leven, maar de sporen van zijn tranen niet kan verbergen.  Miracles’ voorman en zanger Smokey Robinson bedacht het nummer terwijl hij in de spiegel keek en dacht: "What if a person would cry so much that you could see tracks of their tears in their face?" 

Het nummer werd geschreven samen met de andere Miracles Warren Moore en Marv Tarplin.  Robinson stond borg voor de tekts terwijl gitarist Tarplin de riff bedacht, geïnspireerd door de calypsomelodie in de Banan Boat Song (Day-O) van Harry Belafonte. Hij had de melodie op een cassette aan Robinson gegeven die zes maanden nodig had om de tekst te vervolledigen.  Eenmaal hij de openingslijn had:  "Take a good look at my face, you see my smile looks out of place." From there, it was a few days before he got the lines, "If you look closer it's easy to trace... my tears." viel het geheel in de juiste plooi.

Toen het nummer werd opgenomen liet Robinson het nummer uitfaden bij het laatste refrein met de "I Need You"-lijn maar op de beruchte maandagmorgenvergaderingen van Motown werden de songs door een topteam onder de loep gelegd en vaak nog aangepast.  Volgens Motownboss Berry Gordy het allerbeste wat Robinson schreef en de concurrentie is moordend getuige ook die andere tranensong Tears of a Clown...  Vaak gecovered en nog vaker in soundtracks opgenomen (Platoon, The Big Chill, The Walking Dead, The Wonder Years, et cetera).