#Tranen - Neil Young - Don't Cry No Tears
Vorige week voor een euro (je hebt er zelfs geen half pintje meer voor) ‘Disconnected in New York’, een live-cd van Los Lobos gered uit de uitverkoopbakken, een schande eigenlijk maar ‘... their loss, my gain...’, zoiets (zeer) zeker?! En daar werd ik weer eens geconfronteerd met het tergend mooie Tears of God dat een eerste keer inbeukte op mijn gemoed bij een afscheidsviering van een verongelukte vriend ergens midden jaren negentig in een kerkje in het Maasland. Nu kan ik er terug naar luisteren maar het duurde heel lang alvorens ik het nummer kon loskoppelen van het afscheid en zonder een traan in dit tranendal... en er zijn wel meer tranensongs al vond nonkel Neil soms dat er teveel gebleit werd.
Don't Cry No Tears is mijn favoriet nummer (openingsnummer) op een van mijn favoriete Neilplaten ‘Zuma’. De eerste plaat na de zogenaamde ’Ditch Trilogy’ van ‘Time Fades Away’, ‘On the Beach’ en ‘Tonight's the Night’, de donkere periode voor/van Neil Young.
Met ‘Zuma’ gaat hij weer met Crazy Horse enigszins beter gemutst de wereld in, maar Don't Cry No Tears is dus wel een breakup song waarbij hij zijn ex aanmaant om te stoppen met zeuren en er weer tegenaan te gaan. De ex van dienst was actrice Carrie Snodgrass, de moeder van zijn zoon Zeke.
De nieuwe Crazy Horse-as bestond nu uit Billy Talbot op bas, Ralph Molina op drums en “the new guy” Frank ‘Poncho’ Sampedro op gitaar als vervanger van de betreurde Danny Whitten en wordt tot op vandaag nog steeds “the new guy” genoemd. Sampedro achtte zich zelve niet goed genoeg voor Neil Young en verdenkt Neil ervan om de songs simpel te houden, speciaal voor hem.
Don't Cry No Tears is een superdeluxe rocker, geen gekke dingen, straightforward rock-'n-roll, energiek en vol speelplezier ook al gaat het over een relatiebreuk. In complete tegenstelling tot de donkerte van Tonight's the Night van een paar maanden eerder. Neil had de song al héél lang in de doos zitten (al van in zijn vroege dagen met The Squires) onder de titel I Wonder en later als demo onder de titel Don't Pity Me Babe maar het werd voor ‘Zuma’ dus Don't Cry No Tears.
Carie Snodgress was wel vaker onderwerp van een Youngsong, naar verluidt ook in A Man Needs a Mai, Motion Pictures, Harvest, Already One, Danger Bird en dus ook Don't Cry No Tears waarvan Snodgress zei dat Young altijd de telefoon dicht gooide als ze in tranen viel: “Crying is a big thing for Mr. Young,” aldus Snodgress.