#ToppopsWondereWereld - Stranglers - No More Heroes (1977)

Op de Nederlandse kleuren-tv werden de toppers in “de hitpereet” en de vijf tips in de tipparade op wekelijkse basis door de excentrieke Ad Visser luidkeels bejubeld, terwijl ze door ons vanuit de woonkamer werden weggehoond. De liedjes waar wij warm van werden, waren altijd dat tikje "left of center". En eind jaren zeventig, begin jaren tachtig was daar de zogenaamde new wave, toen nog een heel breed amalgaam van "andere" artiesten, die plots op de buis kwamen en die een wonderlijke aantrekkingskracht hadden op ons, de zoekende snaken die intussen de vijftig zijn gepasseerd. Maar het was voor ons een belangrijke bron van muziekjes, dat Avro’s Toppop.

Uiteraard kent iedereen de nv Afbraakwerken Iggy Pop, die bij de playback van Lust For Life de hele studio van Avro’s Toppop in rep en roer zette. Legendarische beelden, die menig tienerbrein helemaal in de richting van punkrock zette, ondergetekende incluis. Maar er waren meer punkhelden die de viscerale afkeer van playbacktoestanden kracht bijzetten.  Ook The Stranglers waren weerbarstig als de pest, hadden een gloedhekel aan de promotionieel verplichte playbacktoestanden en staken daar danig de draak mee. 

Er doen twee versies de ronde van No More Heroes in de Avro’s Toppopstudio, maar geen enkele beantwoordde aan de brave playback die van artiesten verwacht werd. Hengst van een nummer ook, geschreven door bassist Jean-Jacques Burnel en gitarist-zanger Hugh Cornwell.

De song betreurt het verlies van vooraanstaande figuren in cultuur die Cornwell (tekstschrijver) bewonderde: communistisch leider Leon Trotsky, comedian Lenny Bruce, meester-kunstvervalser Elmyr de Hory en Don Quichote's maatje Sancho Panza. Cornwell zei daarover: "When No More Heroes came out, we refused to sign autographs because we were saying, "Don't have heroes. Be your own hero." The people in No More Heroes are anti-heroes really."