#Toddelicious - The Pursuit Of Happiness - She's So Young (1988)

Altijd belust op nieuwe muziekjes, immer op vinkenslag om nieuwe auditieve snoepjes te vinden, gaf onze toenmalige platenbaas van het kersverse label Green Records Peter Verstraelen ons in 1989 een aantal cassetjes van Todd Rundgren met de mededeling: "Hie sè, da goade gaai plezaant vinne.". "Plezaant" was het understatement van de dag. Epoustouflant, fabelachtig, megabangelijk, superdeluxe mochten ook. Een week Runtg(r)e(n)relateerde songs en producties, want benevens een begenadigd songwriter had hij ook de kundige hand in andermans plaatjes.

'Love Junk' was in 1988 één van de fijnste ontdekkingen van het moment en de Canadese band The Pursuit Of Happiness één van de plezantste nieuwkomers op het gitaarfront. Live waren ze in oktober 1989 één van de sterkhouders op de Futurama Deinze-affiche (naast American Music Club, Buffalo Tom, firehose, Bad Brains, Hoodoo Gurus, Stone Roses, kortom het soort affiches waar je nu een auto voor zou weggeven).

Moe Berg wist verduiveld goed hoe een powerpopsong in elkaar te vijzen en Todd Rundgren wist het geheel in de juiste tinten in te kleuren. 'Love Junk' blijft nog altijd één van de meest onderschatte platen en had veel meer verdiend, mais c'est comme ça. Aan ons om ze te blijven promoten, hetgeen we met alle plezier doen.

Goede tot uitstekende tekstschrijver ook, Moe Berg, die op de recentste soloworp 'White Knight' van Todd Rundgren uit 2017 ook één van de betere gastrollen vervulde met Let's Do This. En ook hier staat Rundgrens reputatie als eeuwige studiotijger in schril contrast met de organische manier waarmee hij groepen opneemt: "Once we got in the studio the arrangements of the songs were basically there, all we had to do was give a good performance. And when we record with Todd we record live off the floor, basically—we all sit in the room at the same time and play, and then we just do a minimal amount of overdubs—usually just the lead and back-up vocals and the guitar solos. So Todd’s whole idea is to try to capture the performance instead of just mechanically going through everything piece by piece.”

Helaas geen megahit, maar wel een radioklassieker, die erg fris blijft klinken nu exact dertig jaar later. Fijn ook, die enkele naakte seconden gezongen intro van de eerste zin: "As much as she'd like to believe she's leading a brand new wave / That uniform that she wears I see on the street every day".