Tien jaar Cannibal Corpse - 'Evisceration Plague'

RE:introducing

Toen hadden ze al elf albums op de teller staan. Intussen zijn ze aan nummer veertien toe, maar Cannibal Corpse heeft het nog niet verleerd. Onze man was toen in elk geval in de wolken over dit 'Evisceration Plague', dat vandaag zijn tiende lijk mag bijplaatsen in het graf.

Jawadde! Cannibal Corpse presenteert met hun nieuwe cd een welgemeende draai om je oren. Al sinds de jaren negentig is de band een rijzende ster in metalland. Met hun extreme death metal werd Cannibal Corpse ondertussen een instituut binnen het wereldje. Als apotheose werd in  2006 ‘Kill’ uitgebracht, wat zowat het magnum opus werd van deze bende. Zonder moeite penden de heren nu ‘Evisceration Plague’, ondertussen al de elfde studioplaat van het kwintet. Rare jongens, die kannibalen!

Aan het vaste recept werd weinig veranderd. Vanaf de eerste seconde geeft Cannibal Corpse je een gemene dreun tegen je trommelvliezen. De drums beuken als mokers in je oren terwijl de Priests of Sodom je bepaald onzacht behandelen. Net zoals op ‘Kill’ rammen de gitaren gemeen en hard, en gromt brulboei George ‘Corpsegrinder’ Fisher de boel vol.

“Never change a winning team” moeten ze gedacht hebben, want naast  producer Eric Rutan keerde ook oudgediende Vince Locke,  die zowat alle vorige cd’s voorzag van de meest gore hoesjes, terug naar het kannibalennest.

Het elan blijft natuurlijk hetzelfde. Gore teksten, laaggestemde gitaren en snel drumwerk maken de hoofdmoot uit. Toch blijft het een uitdaging voor de bands om binnen deze textuur creatief te blijven. AC/DC maakt immers ook al jaren dezelfde plaat zonder ooit te vervelen.

Een enkel nummer niet te na gelaten ligt het tempo van ‘Evisceration Plague’ best wel hoog. Priests Of Sodom gaat naadloos over in het agressieve Scalding dat nog net een tikje sneller afklokt. Gelukkig start To Decompose op zijn minst voor even als een slepende headbanger die via enkele gewaagde tempowisselingen weer tegen een halsbrekende snelheid eindigt. Dit nummer kan je zo naast Make Them Suffer van ‘Kill’ leggen. A Cauldron Of Hate is dan weer log en slepend over de hele lijn. Samen met titelnummer Evisceration Plague is zowat het beste dat dit death metalpareltje met zich meebrengt.

Grote verandering moet je van Cannibal Corpse niet verwachten. Je krijgt wel een uitstekend album met alle nodige ingrediënten. Na elf cd’s hebben de mannen uit Tampa nog heel wat noten op hun zang, en dat kan echt niet van alle bands uit dit genre gezegd worden. Fans van het genre kunnen zonder twijfel toeslaan, wie gewoon nieuwsgierig is vindt hier alvast een prima cd om het genre te leren kennen.