The Radar Station - Life Inside A Tornado

In 2012 won een piepjong bandje met de hippienaam Barefoot And The Shoes 'Jonge Wolven' en de 'Rootsrally' en zagen we hen aan het werk op Dranouter. Toen al was duidelijk dat die band rond Brent Buckler een pak beloftes in zich droeg. Die komt er nu uit, ook al heeft de band intussen evenveel namen gehad als albums.

Als Barefoot And The Shoes bracht de band twee albums uit om dan te vervellen tot Sun Gods in 2017. Enkele topsingles als Voices, The Beauty Of Belief en Subtle Science bewezen dat de band rasse schreden voorwaarts zette. Daarna was daar weer een nieuw doopfeest en noemde de band zichzelf The Radar Station.

En eindelijk volgde het succes. Het winnen van 'De Nieuwe Lichting' beukte de poort naar het grote publiek open waar ze met talloze nochtans zeer gesmaakte optredens op Linkerwoofer, het IZUG Festival in Breda (NL). Kneistival, de Fonnefeesten en OLT Rivierenhof niet doorheen geraakten.

Met ‘Life Inside A Tornado’ krijgen de fans van het eerste uur een soort van “best of” van de voorbije drie jaar: Voices mag de plaat openen en ook Subtle Science, Zanzara, The Beauty Of Belief, The Cure-cover Pictures Of You en de recente Afrekeninghit The Giant staan er op. Het “debuut” van - of beter: als - The Radar Station is dan ook zeer straf te noemen.

Weinig bands in Vlaanderen durven muziek te maken die zo groots klinkt als The Radar Station. Met een stem als die van zanger Brent Buckler kunnen ze ook moeilijk anders. De man kan een massa bezweren als een Tom Smith van Editors of een Matt Berninger van The National en zijn stem smeekt bijna om The War On Drugs-gitaren en Peter Gabriel-synths.

En toch klinkt de band even vaak subtiel als barok. Gevoelige tracks als I Moan, Face Full Of Lines of de afsluiter en Zanzara-herwerking After The Tornado laten een band horen die ook in ingetogen songs de spanning kan hoog houden met als hoogtepunt het zorgvuldig opgebouwde Face Full Of Lines.

We zien de band de komende jaren nog vaak schitteren op festivalweides in binnen- en buitenland, want de sound klinkt internationaal. Het is geweldig hoe vijf youngsters uit Tremelo de sfeer kunnen oproepen van Amerikaanse open vlaktes en de band heeft ook echt iets te vertellen in de teksten.

De voorbije jaren voelden voor Buckler en de zijnen aan als stormachtig (vandaar ook de titel van de plaat), maar nu zijn ze klaar om de wereld stormenderhand in te nemen.