The Hypothetical Prophets: Around The World With Hypothetical Prophets

Achtergrond

Wat een beetje opruimen en rangschikken al niet kan doen. Zo vonden we onlangs dit album terug, dat initieel in 1982 gereleased werd en destijds het fundament legde voor de new / cold wave beweging. The Hypothetical Prophets is een samenwerking tussen de Franse elektronicapionier en visueel kunstenaar Bernard Szajner en de Britse muzikant Karel Beer, die op dit album opereren onder de aliassen Joseph Weil (Bernard Szajner) en Norman D Landing (Karel Beer). Een wat mysterieus album, waarbij de nevelen der tijd het mysterie nog verder aangewakkerd hebben.

De realiteit is dat in de jaren tachtig er een duidelijke polarisering was tussen de toenmalige Sovjetunie en de rest van de wereld. Een tijdperk waarin "westerse" muziek in die Sovjetunie nog steeds onder embargo stond. Indirect stimuleerde het de oprichting van de Hypothetical Prophets, een Franse wavegroep die met dit album een opgestoken vuist uitstak naar de nucleaire wedloop (Back To The Burner), culturele repressie en daarbij sterk aanleunden bij de performance art-beweging. Het duo presenteerde zichzelf als Russische dissidenten en slaagde er met deze release in om zelfs de aandacht van de KGB te wekken.

Na een nuclair ongeval op het Three Miles Island in Pennsylvania kwamen allerlei artiesten (Bruce Springsteen, Jackson Browne, Bonnie Raitt, Graham Nash, ...) in het verweer en organiseerden "No Nukes" in Madison Square Garden. Ver weg in Parijs zitten Szajner en Beer naar het evenement te kijken. Het zette de verbeelding van het duo aan het werk: zou hetzelfde scenario van toepassing zijn als er zich in de Sovjetunie een dergelijke nucleaire fallout voltrok?

Het duo bleef niet bij de pakken zitten en richtte Hypothetical Prophets op, een muzikaal experiment. Een provocatieve release met nummers als Back To Siberia, een wat losse pastiche op Kraftwerks 'Trans Europe Express' langs de Siberische route en Back To The Burner werd uitgebracht. Titels die weinig aan de verbeelding overlaten, en passant de KGB aan het werk zetten, maar vooral ook blijk geven van speelse innovatie. De single wordt opgepikt door een Franse dj en de tracks worden internationaal gedistribueerd.

Iets later werkt het duo met de experimentele cut-up-techniek (Brion Gysin, William Burroughs), een techniek die later onder meer gebruikt werd door Bowie, om Wallenberg te maken. Dat nummer verwees naar een Zweedse diplomaat die duizenden Hongaarse joden uit de kampen redde.

Het succes van de methode leverde nog andere pareltjes op, zoals onder meer Fast Food (naar aanleiding van de fast food craze in Parijs waarbij er een plotselinge toename was van fast food outlets), Person To Person (de volledige tekst werd rechtstreeks uit Time Out Londen en The New York Village Voice gesampled) en On The Edge Of The White Zone (gebaseerd op advertenties aan luchthavens en metros). En ook tracks als I Like Lead en The Fisherman's Friend zitten tsjokvol politieke, culturele en sociale verwijzingen.

Ambitie had het duo wel, want ze zochten naar een wereldwijde release met telkens uniek vertaalde lyrics. Maar de platenfirma stond het niet toe. Bovendien was het duo ook in de weer met andere muzikale projecten en het Hypothetical Prophets-project viel in duigen.

Dit album heeft heel lang in vele muzikale archiefjes stof liggen vergaren tot omstreeks het millenniumeinde een track van dit album op een compilatie verscheen en de vele bloggende muziekfans de band, het album en het bijhorende verhaal van provocatie en rebellie herontdekten.

Het Infiné-label zag gelukkig de (historische) waarde in van een re-release. Dik dertig jaar na de originele release leek de tijd rijp. En gelukkig maar, want zo kunnen muziekfans eindelijk genieten van een klein, mysterieus en historisch cold wave-pareltje.