Terug naar de sixties

Achtergrond

Vetkuiven waren al niet meer hip, Elvis trad nog op maar veranderde stilaan van postuur en pop- en rockmuziek overheersten het muzikale landschap. Ook in België keken ze in de jaren zestig met grote ogen naar wat er in Engeland en Amerika gebeurde. Een eigen scene begint zich te ontwikkelen, al blijkt de markt daar nog niet helemaal klaar voor te zijn. Belgian Vaults vol. 1  diept een aantal van die bijna vergeten pareltjes op.

Als een archeoloog gaat Felix Huybrechts - hij studeerde effectief een jaar archeologie aan de VUB - op zoek naar oude, verdwenen bands en verloren gewaande opnametapes. Huybrechts zou door het leven kunnen gaan als privédetective, want hij vond er alvast zestien. Die nummers geven weer wat er leefde in die tijd.

Huybrechts: Fuiven waren er in die tijd nog niet. Je had geen deejays die heel de nacht door muziek speelden. Mensen gingen “ten dans” naar bals en daar werd dan livemuziek gespeeld. Die groepen brachten vooral bekende nummers waarop de mensen konden dansen, maar ze smokkelden er vaak ook eigen nummers tussen.

Behalve The Pebbles staan er niet veel bekende namen op deze verzameling. Hoe wist je van hun bestaan af?
Er zijn heel wat compilaties verschenen van de sixties, maar wat opvalt is dat er altijd dezelfde groepen op staan. En het zijn ook altijd dezelfde nummers van The Wallace Collection, Jess & James en The Pebbles die je erop terugvindt. Ik vermoedde dat er naast die bekende groepen toch ook nog een onderlaag moest bestaan van groepen. Velen van hen zijn verdwenen in de mist van de tijd.

Als je hen op een compilatie wilt hebben dan moet je daar de toestemming voor krijgen. Hoe ben je hen gaan opsporen?  
Als je er een tijdje mee bezig bent, dan begin je de weg wel te kennen in de jungle. Er bestonden honderden labels, die ofwel zijn overgenomen, doorverkocht of gewoonweg niet meer bestaan. Mastertapes vinden is zelfs onmogelijk geworden. Die zijn verloren, verdwenen of uit elkaar gevallen. Ik moest het dus doen met goede vinylexemplaren die dan geremasterd werden.

Maar ik heb van meer dan de helft van de groepen toch ook altijd iemand van de band kunnen ontmoeten. Die mensen zijn een stuk in de zestig en konden best kleurrijke verhalen vertellen over die tijd. Ze dachten ook niet dat hun muziek ooit nog terug zou uitgebracht worden. Zij waren heel blij natuurlijk.

Gouden micro

Midden jaren zestig zwaaien groepen als The Beatles, The Rolling Stones en The Yardbirds de plak. Hoewel de media in België nog niet helemaal mee zijn, worden Belgische groepen toch geïnspireerd door deze bands.

Huybrechts: Die muziek werd niet op nationale radio gespeeld. Zelfs de BBC was er heel karig mee. Je moest toen naar Radio Luxembourg luisteren om mee te zijn. Pas toen The Beatles hun grote successen scoorden, begon dat te veranderen. Maar je kon die platen wel krijgen. Vaak brachten mensen ze ook mee uit Groot-Brittannië. Je hoort wel dat Belgische groepen zich daardoor lieten inspireren. Zelfs de Staxsoul herken je heel vaak in hun muziek.

The Pebbles scoorden toen zelf een grote hit met Seven Horses In The Sky. Waarom wilde je hen absoluut op de compilatie?
Omdat iedereen alléén maar dat nummer kent. Die groep heeft misschien honderdvijftig songs opgenomen. Someone To Love is een van die nummers, die in de schaduw blijft staan van die ene bekende hit. Ik vermoed dat grote platenmaatschappijen ook geen budget meer hebben om die dingen op een verzameling te smijten. Ik wil dus niet alleen onbekende groepen aanbieden, maar ook onbekende nummers van bekende groepen.

Hoe komt het dat we van de overige groepen zo weinig weten?
Men ging daar toen heel anders mee om. Het was toen nog niet zo evident om een plaat te financieren, laat staan ze op te nemen. Als je nu geen single of een album hebt, dan sta je nergens. Als zo’n groep een manager had, dan liet die vaak een single opnemen om als visitekaartje te kunnen gebruiken. De groep zelf was daar vaak niet in geïnteresseerd. Er zijn groepen geweest die honderden optredens gaven en eigen nummers hadden, maar ze nooit hebben opgenomen.

Maar toen waren het wel bekende groepen?
Zeker. Van de meeste groepen op 'Belgian Vaults' had ik zelf nog nooit gehoord. Maar Dies Irae van The Mec Op Singers was toen een grote hit tot in Zuid-Amerika. The Paramounts was een van de best draaiende bands uit West- en Oost Vlaanderen. Het was een heel straffe livegroep en ze wonnen toen ook 'De Gouden Micro' (een van de eerste rockrally’s in Vlaanderen, nvdr). Little Jimmy And The Sharks was zelfs support act van The Rolling Stones toen die in Schaarbeek optraden en Les Ombres veranderde zijn naam in The Klan en werd een behoorlijk bekende groep.

Enkel op vinyl  

Starman Records brengt dit jaar nog meer werk uit. Omdat de verzameling verwijst naar een tijd waar zelfs de cassette nog niet bestond, is het mooi meegenomen dat ze op vinyl verschijnt.

Huybrechts: Deze eerste compilatie verschijnt enkel op vinyl. Het beperkt misschien een beetje de verkoop, maar anderzijds is vinyl weer helemaal in. Maar de tweede compilatie, die in maart verschijnt, zal ook een cd-versie krijgen. Ik wil moderne technologieën nu ook niet helemaal uitsluiten. In oktober van dit jaar zou er dan nog een derde verschijnen en tussendoor brengen we ook nog een volledig album uit van één groep.

Wanneer ben je eigenlijk zelf voor sixtiesmuziek gevallen?
Ik ben in 1963 geboren dus ik heb het ook niet allemaal bewust meegemaakt. Ik ben eigenlijk opgegroeid met de teenybop uit de jaren zeventig. Later ontdek je dan dat de groepen waar je naar luistert hun inspiratie uit andere bands heeft gehaald.

En zo kom je dan weer in het verleden terecht. In die jaren zestig zijn heel goede dingen gemaakt, maar ook een pak rommel hoor. Ik heb honderden dingen moeten beluisteren waarvan ik me afvraag waarom niemand die mensen heeft tegengehouden.

Gelukkig bent u er nog.

'Belgian Vaults Volume 1', uit via Starman Records.