Teletijdmachine

Achtergrond

Reizen in de tijd kan enkel maar in de strips van Suske En Wiske. Of in de occasionele fantasy-roman. Maar er zijn andere manieren om in de tijd te reizen, zij het enkel in het verleden.

Het overviel me gewoon. Geen idee meer waar ik me bevond, maar plotseling was ik weer de auto in de garage aan het rijden op een donkere winteravond. De autoradio sprong aan toen de sleutel in het contact werd omgedraaid. En op Studio Brussel was Chemicals te horen. Dat nummer waarmee The Notwist aan de anonimiteit werd onttrokken. Ik ben even blijven zitten tot het liedje was afgelopen. Voor mij was dat de geboorte van de indietronica. Dat verdient toch een moment van overpeinzing.

Maar het punt is dat, als ik dat nummer nu hoor, ik terug in de tijd kan reizen. Net als met Professor Barabas' fantastische uitvinding, die mij in mijn jeugd zo deed dromen van wilde avonturen in het middeleeuwse Brugge of andere exotische plaatsen. Ik zit terug in die auto, achterover geleund, genietend.

Weet u nog waar u was toen u voor de eerste keer AM180 van Grandaddy hoorde? Ik wel: in bad, luisterend naar een op cassette opgenomen uitzending van de voorvader van Duyster met de toenmalige Ayco, Chantal Pattyn, die haar lichaam later aan de klassieke muziek schonk. En zo zijn er nog van die momenten. Black Night - ja, zo oud ben ik al -  op mijn knieën voor de platenspeler van mijn ouders, terwijl ik mijn eigen top twintig samenstelde uit de 'Alle Dertien Goed'- en andere obscure compilaties.

Er zijn nog zo van die dingen, die je terugvoeren naar het verleden. Wanneer je voor de eerste keer iets proefde bijvoorbeeld. Of toen je een nieuwtje hoorde (waar was u toen u hoorde dat Elvis gestorven was). Maar wat mij persoonlijk betreft, is er geen enkele ervaring, die dat kan zoals muziek dat doet.

En laat me nu gerust: ik reis even terug naar vanmorgen, toen ik de nieuwe plaat van Mariachi El Bronx voor de eerste keer hoorde. Of dat over een jaar nog gaat lukken, moet u me dan maar eens vragen.