Tarmak - 'Plow'

Het gemis van Dunk! Festival, ondanks alle moeite en live streams, is voor vele postrock- en postmetalliefhebbers een zware dobber. Ook wij zijn er het hart van in. Gelukkig slaan er dit jaar in ons land steeds meer dergelijke bands de vleugels uit. Eind vorig jaar waren er Turpentine Valley en LETHVM (zie ook de daFestival-sessie) en dit jaar stond Astodan op. Voeg aan dat lijstje zeker ook Tarmak toe. 

Tarmak komt uit het Gentse, werd opgericht in 2015 door Simon (drums – ook Growing Horns) en Sander (gitaar - ook BufferState) en drie jaar later werd ook Geert (bas – ook BufferState) bij het project betrokken. De band zegt zelf dat het te allen tijde de bedoeling was en is om muziek te spelen die en de complexe structuur van de zogenaamde progressive metal (zie Tool en Opeth) en de atmosferische kant van de grote postrock-/metalbands (Russian Circles, Cult of Luna, And So I Watch You From Afar, ...) omvat. Het heeft even geduurd om de juiste balans te vinden, maar nu die eindelijk gevonden is, was het moment daar om met de muziek naar buiten te komen.

‘Plow’ telt vier nummers, ieder met een eigen karakter. De door de bandleden zelf aangegeven invloeden vloeien rijkelijk in elkaar over. Opener Krater, het enige nummer trouwens met zang, geeft meteen aan wat je van de band kunt verwachten. Dit zijn jongens die met hun instrument kunnen omgaan. In de opener hoor je veel progressieve metal met een vleug progrock. In opvolger Petanque zit dan weer meer postmetal met een snufje sludge. De gitaarpartij halfweg zou van de hand van Psychonaut kunnen zijn. Gitarist Sander nam trouwens ook de handschoen op van de Mechelse psychonauten om de gitaarpartij van All I Saw As A Huge Monkey over te doen.

Wie nog niet genoeg heeft na deze twee eerste nummers, wacht er nog de rit van Krampus, een achtminutennummer waar de drie muzikanten zichzelf nog eens in de kijker spelen, gaande van heel zacht, met bijna muisstille passages tot luide uithalen. Afsluiter Toton is dan weer heel anders en komt het dichtste bij de traditionele postrock. 

Een fijn debuut, dit 'Plow', en een band om in het oog te houden. Hopelijk vinden we hen volgend jaar terug op het grote Dunk!-podium. Een jaar na deze release, het zou mooi zijn.