Sullige collages

Achtergrond

Het grote voordeel van de betaalbare, snelle pc's en krachtige software voor foto- en muziekbewerking is dat iedereen tegenwoordig een artiest is. Of dat toch zelf vindt. Dat levert vaak artistiek bedoelde bullshit op. Tegenwoordig mag je dat eigenlijk niet meer zeggen, "bullshit". Alles en iedereen is blijkbaar waardevol. Wij gingen echter niet naar een Steiner- maar naar een vakschool. Wij zeggen het dus wél als het bullshit is. En als 't u niet aanstaat, om vier uur in 't park op uw bakkes.

V.A. - 'Pledge - a tribute to Kerbdog' (Stressed Sumo Records). Dit plaatje is even op onze stapel blijven liggen, we geven het toe. Jammer eigenlijk, maar Kerbdog deed - shame on us - niet direct een belletje rinkelen. Een gitaarband uit de Nirvana-generatie, zo leert ons Wikipedia, afkomstig uit Ierland. Toch klinkt deze muziek zwaar Amerikaans, met - we worden er bijna nostalgisch van - ronkende gitaren en veelal tweestemmige vocalen en melodieën waarop het goed pogoën is. Omdat de nummers van Kerbdog op deze tribute door dertien verschillende bands onder handen genomen werden, klinkt de plaat natuurlijk zo incoherent als het merendeel van de compilaties, maar voor de rest zouden we zeggen: wie hoog oploopt met alles wat als Foo Fighters klinkt, mag dit plaatje in huis halen.

Bodi Bill - '>What?<' (Rough Trade). De Teutoonse tongval van Bodi Bill geeft de Duitse nationaliteit van deze band weg. Ze mixen een vrij interessante soep van elektronica, traditionele rockklanken en wat piano met teksten die tenminste beluisterbaar zijn. Vooral bij And Patience denken we aan Elle Adore Le Noir (al is het heel vaag) - en geef toe, weet u veel groepen die klinken als T.C. Matic? De punk blijft hier echter wel achterwege voor een hoog interessantigdoenerijgehalte, maar dat is natuurlijk ook weer een teken des tijds. In de gaten houden, noteren we.

Pascal Pinon - 'Pascal Pinon' (Morr Music). Even infantiel als het hoesje klinkt het muziekschoolgeblokfluit met het ongeïnspireerde en twijfelende gitaarakkoordenwerk. Of de dames nu in het Gaelic zingen dan wel zelf een taaltje uitgevonden hebben, zal ons eigenlijk aan onze reet roesten. Gelukkig wordt het daarna iets minder tenenkrullend, maar het xylofoontje en al de andere instrumenten geven aan dat deze lui zich bedienen van het instrumentarium van de gemiddelde kleuterschool. Dat kan natuurlijk zéér interessante resultaten opleveren, maar dat doet het niet. Ideale muziek voor kleuters, dat wel.

Buffoon - 'Familiar Sounds' (Buffoon Recordings). Een Belgisch groepje blijkbaar, getuige de +32 voor het telefoonnummer van Peter Vleugels op de achterzijde. Wat meer is: best een tof Belgisch groepje. Nogal funky, vrij stevig, maar ook nogal propertjes en natuurlijk met de juiste invloeden. De backing vocals komen uit het juiste laadje, de melodieën en de mix zorgen voor speelbaarheid op alle radiostations. Dit is een groep die we zó zouden boeken voor een rockfestivalletje, om vier uur in de namiddag. We zouden zelfs heel het optreden geïnteresseerd volgen. Maar zouden we de cd kopen? Tja, we hebben er al zoveel die zo klinken...

Representing NYC Presents Nine 11 Thesaurus - 'Ground Zero Generals' (The Social Registry). Oké, een lelijk hoesje, maar voor de rest zit deze plaat écht wel goed. Representing NYC is namelijk een sociaal project uit East Brooklyn dat zijn werk baseert op de vijf elementen van hiphop (zoek het even op). Dat levert een gevarieerde en geëngageerde hiphopplaat op die nog eens echt ouderwets gaat over problemen met de politie en het leven als kleurling in New York. Luister eens naar Police Sirens - prachtige vondst, dat orgel dat de sirenes nadoet - en besluit dan maar dat dit plaatje het hebben waard is. Deze gasten missen misschien nog een beetje het zelfvertrouwen van lui als 50 cent, maar ze maken wel betere muziek.