#StraffeMadammen - Patti Smith - Gloria (1975)
(Straffe) Madammen met en zonder bontjas. Een weekje eigenzinnige, verschil makende dames die zeer goed weten waar naartoe.
Het was 1978 en we gingen op vakantiekolonie naar Sarlat in de Dordognestreek in Frankrijk. Hoogtepunten waren de thé dansants in de turnzaal van het gymnasium, waar we resideerden. Ons hoofd zat nog vol met de hardrock van Cheap Trick, AC/DC en Kiss, maar het was daar in la douce France, dat we door kregen dat er ook nog andere opwindende dingen aan onze grote oren konden passeren. (I Don't Want To Go To) Chelsea van ene Elvis Costello klonk behoorlijk opwindend, Born To Run" van ene Bruce Springsteen klonk behoorlijk levendig en ietsje slepender dan Because The Night van ene Patti Smith. Thuis gekomen gingen we die nieuwe invalshoeken nader onderzoeken en het jeansvestje werd stilaan vervangen door een coole blazer, waarin je in de rever een button kon prikken.
De drie voornoemden zijn nooit meer weg geweest uit ons auditief spectrum. Meer nog, met name Costello en Smith zijn vaandeldragers van onze collectie, die elk en fors stuk van de catalogus in beslag nemen. En Patti weet ons ook op andere manieren te boeien met erudiete boeken, die op hun beurt weer weten te prikkelen om op zoek naar andere dingen die ze er en passant in aanhaalt.
Kiezen uit haar beste nummers is geen sinecure, maar het openingsnummer van haar debuutplaat blijft toch wel één van de allerstrafste openingsnummers ooit op plaat gezet. Die dreigende, zwangere piano-intro en dan die openingszin der openingszinnen: "Jesus died for somebody's sins but not mine". Voilà, punklegioen, eat that! Gebaseerd op Gloria van Them uit 1964 met de zo kenschetsende drie rockakkoorden waarvan columnist Dave Barry ooit zei: "The three-chord song is so easy to play that if you drop a guitar down a flight of stairs, it'll play Gloria on its way to the bottom."
De tekst was dan weer gebaseerd op een ouder gedicht, Oath, dat Smith op haar twintigste schreef: "It was my statement of independence from being fettered by any particular religious institution, not any statement against Jesus Christ. That's the start of my evolution as a young person that got me to 'Horses'."
De muziek ontstond vanuit een jam waarbij de akkoorden onder leiding van gitarist Lenny Kaye gespeeld werden, terwijl Smith zong, dichtte en verhalen vertelde tot dat alles in een vaste vorm leek te vallen: "We never thought about it becoming as big as it did. We were satisfied playing for local art audiences, We just liked doing what we were doing. It didn't have a category. It was an attitude." aldus nog Kaye.
Voilà, de volle zes minuten uitdoen met het licht uit!