Stephan Bodzin vs Marc Romboy - Luna

Achtergrond

We kunnen niet echt met zekerheid zeggen of minimal techno ons vandaag de dag nog een zier geïnteresseerd zou hebben indien Stephan Bodzin en Marc Romboy zich niet met elektronische muziek maar met pakweg salsa waren gaan bezig houden. Net als Berlijn en Keulen, is het Duitse Bremen een eigen sound gaan ontwikkelen en daar zijn voornoemde heren mee verantwoordelijk voor.

Ze werken meestal apart van elkaar, met eigen producties en elk een eigen label. Maar ‘Luna’ geeft een overzicht van wat de twee Plattenspielers de afgelopen jaren aan singles samen hebben uitgebracht en het resultaat is zeker geen verzameling billenkletsers. De twee maken zeer beheerst en met Deutsche Grundlichkeit gefabriceerd dansvloermateriaal dat niet met een voorhamer op je hoofd inhakt maar je zacht als een geoefend tangodanser naar het midden van de zaal leidt.

Voor minimal techno klinken hun nummers vaak - en daar zit dan het verschil - zeer melodieus. Het bekendste voorbeeld daarvan is ongetwijfeld Atlas, een nummer dat ook niet slecht gestaan zou hebben in de discografie van Booka Shade. Donkere grooves die op subtiele wijze vergezeld worden van trancy synths die de hemel doen opklaren. Voor onze ogen doemen oneindige horizonten in slow motion op en hollen bronstige eenhoorns verliefd voorbij. Psychotherapie? Wij?

Op andere momenten gaat het er iets steviger aan toe. Miranda en Puck geven een behoorlijke por in uw zij. Het trancy effect maakt plaats voor een baslijn, die zo strak zit als de riem rond de buik van een Franse gendarme. Toch blijft er in hun modernistisch architecturale nummers steeds een zekere warmte hangen. Iets wat naar onze mening alleen Duitsers kunnen. En dat ze zelfs niet altijd een beat als fundament nodig hebben, bewijzen ze met Callisto en Phobos, die volledig ont-beat werden en tegelijkertijd zeer krachtig blijven klinken.

Dat u met ‘Luna’ dubbel en dik verwend wordt, mag wel duidelijk zijn. Op een extra mp3-schijfje laten niet minder dan eenentwintig collega-producers hun eigen licht schijnen over de producties van Bodzin en Romboy. Daaronder ook bekend volk uiteraard: Gui Boratto, Speedy J, Joris Voorn, Abe Duque, Minilogue en uiteraard ook landgenoten Oliver Huntemann, Dominik Eulberg en Martin Buttrich.

En wie niet van al die acht minuten durende nummers met twee minuten intro en twee minuten outro houdt, legt gewoon de mixcd op. Zeer handig allemaal, maar vooral ook bijzonder kwalitatief. Wir wollen noch ein bisschen tanzen, ja.