#SoundsLikeARollingStone - The Pretenders - My City Was Gone (1984)

#SoundsLikeARollingStone - The Pretenders - My City Was Gone (1984)

Nummers waarvan de aanpak, attitude of feel wel erg Stonesy is, daar hebben we allesbehalve bezwaar tegen. Integendeel, let the good times roll!

Misschien niet zo voor de hand liggend, maar er zijn zeker raakpunten. Want van alle vrouwelijke rockiconen is Chrissie Hynde degene die het meest de pure, echte rock-‘n-roll benadert. En als ooit een vrouw Rolling Stone zou geworden zijn: Chrissie Hynde is the one.

Net als The Stones geteisterd werden door drugs, dood en uitval (Brian Jones, Mick Taylor), bleken ook The Pretenders na twee schitterende lp’s zeer vatbaar voor de genadeloze zeis van Magere Hein. Binnen de kortste keren waren gitarist James Honeyman-Scott en bassist Pete Farndon immers op weg naar de eeuwige jachtvelden. Maar Chrissie is van staal en met de derde plaat was de focus zowaar nog scherper.

'Learning Tto Crawl' was een potente plaat, die anders was, maar naar impact eigenlijk niet moest onderdoen voor de twee eerste hoogtepunten. Het songschrijverschap was nog beter, breder en straffer (Kan het? Ja het kan!) en de single Back On The Chain Gang was een machtig eresaluut aan de gevallen kameraden. De twee nieuwe gitaristen aan haar zijde, Robbie McIntosh en Billy Bremner, weefden de gitaarpartijen en -harmonieën heerlijk in elkaar en doen ons heel sterk denken aan de interactie die ook Keith Richards en Ron Wood in de periode 1978-1981 met 'Some Girls', 'Emotional Rescue' en 'Tattoo You' aan de dag legden. Het was een prachtig stapeltje platen, die The Stones produceerden, vaak en onterecht onderschat met superieure vervlechtingen van het lekkerste en boeiendste gitaarwerk aan het rockfirmament.

Daar zit dus de link met My City Was Gone: heerlijke gitaarpingpong. Trouwens, Chrissie Hynde heeft er nooit een geheim van gemaakt dat The Stones een/het voorbeeld waren. Op veertienjarige leeftijd werd ze in 1964 bij het lokale zwembad omvergeblazen door de jukebox die plots I Just Want To Make Love To You uitspuwde en ze kocht het plaatje: “I very well remember the first Rolling Stones record I ever saw. It was a single and it was I Just Want to Make Love to You. I think what happened was, a local radio station would just give away singles. I think that one was maybe too risque for the nature of the lyric or something, I don’t know. But I got it – I got the single – and I can remember so well, I stared at that picture for hours and hours and hours, and that kind of changed everything ... from that period in rock.”

Ze probeerde het na te spelen op haar bariton ukulele, maar schakelde al snel naar de gitaar: “I didn’t really think that I could really get in the game, being a girl and stuff. But I loved it. I had a friend, who’s still a pal, my friend Diane, she also had a guitar. We kinda felt like we were The Smothers Brothers. It never got out of the bedroom or anything, but it was that sort of thing. … Songs that you are never going to hear me do again!”

En om helemaal in Stones-stijl af te ronden: Hyndes favoriete Rolling Stones-nummer is Sway van 'Sticky Fingers'. Zij kent haar klassiekers.

21 november 2021
Laurens Leurs