#SonischGlaswerk - Nick Lowe - The Sound Of Breaking Glass (1978)

Glas, een vreemde substantie als je er over nadenkt en voor sommigen onder ons een leuk onderwerp voor een liedje.

Dit is een parodie op Breaking Glass van David Bowie. Nick Lowe had Bowie eerder al geparodieerd in 1977, toen hij een ep uitbracht met de titel 'Bowi', als humoristische reactie op het feit dat Bowie een album uitbracht met de titel 'Low'. Steve Goulding, Andy Bodnar en Bob Andrews – de sessiemuzikanten van Lowe – hielpen bij het componeren van dit nummer. Lowe : "Dat was een nummer dat min of meer in de studio was verzonnen. Ik had een vaag idee van het deuntje en daarom heb ik in de aftiteling de bassist en de drummer bij het nummer betrokken, omdat zij het gemaakt hebben, echt waar. De drums en bas zijn echt geweldig op dat nummer. Steve Goulding en Andy Bodnar speelden vroeger met Graham Parker And The Rumour, wiens platen ik produceerde, en ze speelden bas en drums op (I Love) The Sound Of Breaking Glass. Hun bijdrage was zo groot dat ik hun elk een derde gaf. Eigenlijk had ik Bob Andrews, die er piano op speelde, eigenlijk een voorproefje van de plaat moeten geven. De piano is zo geweldig."

Lowe vertelde dat hij zich niet langer op zijn gemak voelt om dit nummer live uit te voeren: "Als ik het alleen met een akoestische gitaar zou spelen, denk ik dat het publiek er applaus voor zou geven, maar na ongeveer een minuut zouden ze rondkijken en wachten op de volgende melodie."

Dit was Lowes grootste hit in Groot-Brittannië, waar het piekte op nummer zeven. Het was de allereerste single, die werd uitgebracht door Radar Records, een Brits label opgericht door de ondernemers Martin Davis en Andrew Lauder. De single is afkomstig van Lowes debuutsoloalbum 'Jesus Of Cool', dat ook het eerste album was dat door Radar Records werd uitgebracht. Om christenen niet te beledigen, werd 'Jesus Of Cool' in de VS omgedoopt tot 'Pure Pop For Now People'.