#Solo-eieren - Walter Salas-Humara - Carol (1988)

Without the safe arms of the band: artiesten, die we vooral kennen in groepsverband, maar die ook solo een muzikaal ei hebben gelegd en daar bovendien netjes mee wegkomen.

Het was wijlen Jackie Huys, destijds muziekjournalist bij De Morgen, die ons op het spoor zette van The Silos en onmiddellijk daarna van 'Lagartija', de soloplaat van zanger Walter Salas-Humara. En het is een bijzonder interessant spoor gebleven, want hoewel The Silos en Salas-Humara altijd netjes onder de radar bleven (de doorbraak was er bijna in 1990, toen ze met Caroline een stevige radiohit te pakken hadden, gekoppeld aan een superbe titelloze lp, en een zeer fraai concert gaven in de AB).

'Lagartija' is een ongelofelijk breekbare, mooie plaat met uitgepuurde, pre-Americana-songs, die zich ergens situeren in een driehoek tussen Velvet Underground, R.E.M. en Gram Parsons. Carol is het meest rauwe nummer op de plaat en een schreeuw om aandacht. En die schreeuw mag u letterlijk nemen, want verderop wordt hij allengs wanhopiger.

Walter Salas-Humara werd geconcipieerd in Havana, geboren in New York, groeide op in Florida en herbergt al deze elementen in de proto-Americana die hij met The Silos en ook solo produceerde.