#Solo-eieren - Joe Strummer - Johnny Appleseed (2008)

Without the safe arms of the band: artiesten, die we vooral kennen in groepsverband, maar die ook solo een muzikaal ei hebben gelegd en daar bovendien netjes mee wegkomen.

De oorspronkelijke clash in mijn gezicht kwam ietsje later dan het debuut, toen wij nog ietsje te jong waren, maar met de komst van 'London Calling' in 1980 (hij kwam uit in de laatste helft van 1979) kwamen wij met de deskundige hulp van Luc Janssen in 'Domino Deel 2' "out of the cupboard met die andere boys and girls".

We beginnen zelfs niet aan de zinloze discussie of Strummer nu een echte punk was of een gepriviligeerde diplomatenzoon. Feit is: hetgeen hij produceerde; had "edge". Er sprak een visie uit en het was verduiveld treffelijke muziek die van veel markten thuis was. Ook in het solowerk bleef hij overtuigen. Wij waren particularly fond op de platen met The Mesacaleros rond de millenniumwisseling ('Global A Go-Go' en 'Streetcore'). Johnny Appleseed, weemoedig post-Clash, maar opwindend stuk muziek.