#SoftRock - Kim Carnes - Bette Davis Eyes (1981)

Een soft spot for soft rock. En nu eens niet Eagles of Fleetwood Mac, maar een aantal artiesten die net daaronder zitten.

Om af te sluiten trekken we de tijdlijn uit de seventies, die een FM-softrockparadijs waren, door, maar ook op de breuklijn met de eighties waren er voorbeelden van nummers die het FM-rijk compleet beheersten. Deze dus, van Kim Carnes, die niet van de radio’s weg te branden viel en gedurende vele weken op menige nummeréénspot kampeerde.

Altijd gedacht dat het een nummer van La Carnes zelf was, maar enige tijd geleden kwamen we erachter dat het van Amerikaanse zangeres-songwriter Jackie DeShannon en componiste Donna Weiss is. DeShannon nam het in 1975 eerst zelf op voor de lp ‘New Arrangement’ in een twenties-jazzversie.

Ze kreeg het idee voor de song nadat ze de film ‘Now Voyager’ met Bette Davis uit 1942 zag: "Donna Weiss and I were writing quite a bit at the time, and we both liked black and white movies. Donna had written many pages, and I was fooling around with the melody, and we pieced together Bette Davis Eyes”

Bij de opnames van het nummer door Kim Carnes stuurde producer Val Garay de assistent naar de winkel om het goedkoopste en gammelste drumstel te kopen en, gecombineerd met de synthesizerklank van de Prophet-5, vonden ze de basis die het nummer deed tikken. Carnes prees toetsenman Bill Cuomo vaak voor het ingenieuze arrangement en de akkoordenwisselingen. Een Grammy was hun deel en een joekel van een wereldhit.

Nadat de song een hit werd, schreef een dankbare actrice Bette Davis een brief naar Carnes, DeShannon en Weiss waarin ze hen dankte om haar deel van de geschiedenis te maken. Eén van de redenen dat ze fan was, was dat haar kleindochter het “cool” vond dat een artiest een hitsong over haar schreef.