Slow Lee - Vermillion Bird

Een tijd geleden bracht Slow Lee de ep ‘Vermillion Bird’ uit. Gelukkig klinkt de band tijdloos, anders zou deze recensie hopeloos te laat komen, maar nu niet dus.

Net als onze held The Monotrol Kid, legt men Slow Lee wel al eens op het schab van de Americana. En ja, ook deze band heeft als enige ambitie de songs voor zichzelf te laten spreken, maar er zijn gelukkig ook verschillen. Zo is er in de eerste plaats de stem van frontman Korneel Muylle - jawel, West-Vlaming! - een uiterst aanwezig keelgeluid dat wat doet denken aan dat van Darius Rucker van Hootie & The Blowfish, een stemgeluid ook dat zonder moeite stand houdt tussen het muzikale geweld van de vijfkoppige band.

De kristalheldere productie van de ep doet net als de songs zelf erg Amerikaans aan, een verdienste van Frederik Segers, Pieter-Jan De Smet en Thomas de Pauw van Motormusic. Maar hoe Amerikaans de band ook klinkt, met de titel van de ep en de rode kleur van de hoes verwijst het vijftal wel naar één van de vier symbolen binnen de Chinese astrologie. Het staat voor het element vuur, het zuiden en de zomer.

Het romantische Hold Me Back kan zo op de FM-radio van je Ford Mustang Convertible en What Have They Done heeft een paar zeer interessante laagjes die boven en naast elkaar lijken te bewegen, maar toch een mooi geheel vormen. The Refugee is een nummer dat bij sommigen in het verkeerde keelgat kan schieten in deze gepolariseerde tijden, maar Muylle is niet bang om zich in te leven in de emoties en twijfels van een vluchteling. Hij brengt de song tegelijk ingetogen en doorleefd, daarbij ondersteund door een hechte band.

Dat kunststukje herhaalt zich in afsluiter The Masquerade, een song over dat moment dat er geen verstoppen meer aan is en de waarheid dient gezegd te worden. Maar voor je zo ver bent, krijg je eerst nog een stomende bluesrocker, genre Gov’t Mule of The Free.

Slow Lee heeft vijf jaar mogen rijpen en deze ep is een eerste mooi voldragen vrucht. Hopelijk heeft de band nog meer van dit soort mooie verrassingen in petto volgend jaar.