#SlideAlong - The Rolling Stones - No Expectations (1968)

Een weekje songs met een fijne slidepartij. Niet meer, niet minder.

Eerst waren er The Beatles en daarna The Rolling Stones op onze muzikale tijdlijn, maar vraag ons in 's hemelsnaam niet (nooit meer!) om te kiezen. Het is zoals in de mooie tributesong uit 1990 van The House Of Love: “The Beatles and The Stones / sucked the marrow out of bones.” De protagonisten als deel van één groter geheel, genaamd Top of the Pops.

De slide vandaag komt van de schone schijf 'Beggars Banquet' uit 1968 met een mooie akoestische slidepartij van wijlen Brian Jones, waarvan wordt vermoed dat het zijn laatste Stonesbijdrage betreft alvorens de groep te verlaten. No Expectations was de B-kant van Street Fighting Man en - uiteraard - een compositie van de Glimmer Twins Jagger-Richards.

Bill Janovitz van Buffalo Tom, net als wij rabiaat Stonesliefhebber: "De eenzaamheid, die in het nummer tot uiting komt, is voelbaar; het nummer is zeker een eerbetoon in muzikale en lyrische toon aan bluesnummers van Robert Johnson als Love In Vain, een favoriete cover van The Stones, verwijzend naar afbeeldingen zoals een trein die het station verlaat." Jagger zei in een interview in 1995 in Rolling Stone : "Dat is Brian die [de slide-gitaar] speelt. We zaten in een cirkel op de grond, zingend en spelend, opnemend met open microfoons. Dat was de laatste keer dat ik me herinner dat Brian echt totaal betrokken was bij iets dat echt de moeite waard was om te doen".  

Jones wordt vergezeld door Richards op akoestische slaggitaar. Janovitz merkt op dat Richards "hetzelfde open gestemde ritme speelt dat hij later zou gebruiken op You Can't Always Get What You Want, wat ook bijdroeg aan die eenzame sfeer. Het nummer staat ook bekend om de eenvoudige partij, die wordt ingespeeld door Charlie Watts en Nicky Hopkins met een "éénakkoordorgel" op piano. De eerste live opvoering van het nummer werd gefilmd voor The Rolling Stones 'Rock And Roll Circus', dat het laatste live optreden van Jones met de band documenteert. 

De band heeft het nummer sindsdien zelden live gespeeld. Het tweede en meest opmerkelijke optreden was tijdens het gratis concert in Hyde Park op 5 juli 1969, dat werd gehouden ter nagedachtenis aan Jones, die twee dagen eerder stierf. Het derde live optreden was tijdens het benefietconcert van 18 januari 1973 op het Los Angeles Forum voor slachtoffers van de aardbeving van 23 december 1972 in Nicaragua. The Stones speelden het pas weer live op 28 augustus 1994 in Cleveland, Ohio. Tijdens de 'Licks'-tour van 2002/2003 speelden ze het in totaal elf keer en meest recentelijk speelden ze het tijdens de vijftigjarige jubileumtournee in San Jose, Californië op 8 mei 2013 met Ronnie Wood op slidegitaar. Voormalig Stones-gitarist Mick Taylor, die Jones verving, heeft het nummer ook gecoverd tijdens zijn concerten, waaronder optredens in 2012 in de Iridium Jazz Club in New York City.