#SlideAlong - Rory Galagher - Country Mile (1976)

We kregen de bottleneck niet van de vinger af en dus sliden we nog een weekje door.

Naar verluidt stelde Rolling Stone Magazine ooit de vraag aan Jimi Hendrix: “How does it feel to be the greatest guitarist in the world?” waarop hij, zou geantwoord hebben: “I don't know, go ask Rory Gallagher.” Als het niet waar is, is het in ieder geval goed gevonden en het bevat alleszins een zweem van bewondering die we delen. Want William Rory Gallagher (1948 - 1995) was een forse gitarist die bovendien uitstekend zijn streng trok in de slide-afdeling, waarover we deze week met genoegen berichten.

De Ier, die vanaf 1966 - eerst met powertrio Taste en vanaf begin jaren zeventig solo - iedereen enthousiasmeerde met de Fender Stratocaster, verkocht wereldwijd meer dan dertig miljoen lp’s, maar bleef desondanks behoorlijk onder de radar. Zoals dat spijtig genoeg gaat, zou hij pas na het veel te vroege overlijden (zevenenveertig jaar) de ultieme erkenning krijgen, wordt hij in de Ierse thuisstad Cork zowat heilig verklaard en krijgt hij zelfs een standbeeld.

Invloeden, die Gallagher als jonge gitarist ontdekte en aanhaalde naarmate hij vorderde, waren onder meer Woody Guthrie, Big Bill Broonzy en Lead Belly. Zingend en later met behulp van een beugel voor de mondharmonica leerde Gallagher zichzelf slide-gitaar spelen. Verder leerde hij in de volgende jaren van zijn muzikale ontwikkeling altsaxofoon , bas, mandoline, banjo en de Coral elektrische sitar spelen in verschillende niveaus van vaardigheid.

Halverwege zijn tienerjaren begon hij ernstig te experimenteren met diverse bluesstijlen en hij zou dit tot zijn laatste dag blijven uitpuren. Tijdens de verhoogde periodes van politieke onrust in Noord-Ierland, toen andere artiesten werden gewaarschuwd om niet op tournee te gaan, was Gallagher vastbesloten om daar tijdens de carrière minstens één keer per jaar te spelen. In 1974 logeerden ze in het Europa hotel in Belfast, dat bekend stond als "het meest gebombardeerde hotel van Europa". Deze aanpak leverde hem de toewijding van duizenden fans op en zo werd hij een rolmodel voor andere jonge Ierse muzikanten.

Zijn broer Donal Gallagher: “Zijn droomambitie was om een gitaar als Buddy Holly te hebben. Deze Fender Stratocaster lag tweedehands in de winkel voor 100 pond, in die tijd een bom geld. Je zou net zo goed kunnen stellen dat het een miljoen pond was. Mijn moeder zei dat we de rest van ons leven in de schulden zouden zitten en Rory antwoordde: ‘Nou, eigenlijk kan ik met een gitaar als deze beide partijen spelen, ritme én lead. Ik zal geen ritmegitarist nodig hebben zodat ik meer geld kan verdienen en het kan afbetalen. Dus de Stratocaster werd zijn partner voor het leven, zo je wil."