#SlideAlong - Pavement - Father To A Sister Of Thought (1995)

Een weekje songs met een fijne slidepartij. Niet meer, niet minder.

Van één van onze favoriete alternatieve groepen en misschien ook onze favoriete Pavement-lp ‘Wowee Zowee’ uit 1995.

Father To A Sister Of Thought bevat een prachtige slide op een alternative countrymelodie, lijzig en melancholisch, psychedelische faux-country. De slide is ingespeeld door Doug Easley, de studiotechnieker van dienst en een fijne prestatie in dient van de song.

'Wowee Zowee' werd ook grotendeels opgenomen in diens Easley Recording in Memphis, Tennessee, waar sommige leden van de band eerder hadden gewerkt aan de debuutplaat van Silver Jews. Het album laat een meer experimentele kant van de band horen en markeert een terugkeer naar het gekletter en de onvoorspelbaarheid van de vroege opnamen. Het eclectische dubbelalbum gidst je in achttien nummers door een breed scala aan stijlen, waaronder punkrock, country, ballads en noise.

Vaak werden conventionele songstructuren vermeden, terwijl de teksten humoristische en cryptische thema's verkennen. 'Wowee Zowee' is met bijna een uur het langste studioalbum van Pavement en vult drie kanten van een vinylplaat. Kant vier werd blanco gelaten. In de dvd 'Slow Century' schreef Malkmus de vreemde keuze van singles toe aan het roken van marihuana: "Ik rookte toen veel wiet, maar voor mij klonken ze als hits".

De plaat werd uitgebracht op 11 april 1995. Hoewel Malkmus in recente interviews heeft gezegd dat het album de laatste "klassieke" Pavement-plaat is, heeft Kannberg spijt betuigd over 'Wowee Zowee': "We hebben wat fouten gemaakt op die plaat... We werden onder druk gezet om een plaat sneller uit te brengen dan we er klaar voor waren. Ik bedoel: ik ben helemaal weg van de plaat. Als we nog zes maanden de tijd hadden gehad om erover na te denken, was het heel anders geweest." 

Voor het eerst kwamen er gemengde reacties van de pers, maar door de jaren heen is de waardering voor de moeilijk te verteren dubbelaar toegenomen. Het album is het enige waarover een boek verscheen. De schilder Steve Keene, die met Malkmus en Nastanovich dj was geweest op collegeradiostation WTJU, ontwierp de albumcover. Tijdens de tournee voor het album werkte de band vaak zonder vooraf opgestelde setlist en kozen ze voor uitgerekte jams in plaats van hitsingles.

In 1995 tourden ze mee met het rondreizende Lollapalooza-festival, waar ze het hoofdpodium deelden met Sonic Youth, Hole, Cypress Hill, Sinead O'Connor, Elastica, Moby, Beck, The Jesus Lizard en The Mighty Mighty Bosstones. Hoewel ze nu al voor een derde album op tournee waren, was Pavement nog relatief onbekend bij een groot percentage van het publiek en dus moesten ze elke avond van de tournee moeizaam een publiek voor zich proberen te winnen dat liever naar een andere band zou luisteren. Op de meeste avonden lukte dit tegen het einde van de set wel, maar op 3 augustus in Charles Town, West Virginia kwamen ze voor een publiek te staan dat totaal niets van de rommelige set moest weten en waarvan de vijandigheid bij elk nummer toenam. Op beelden in 'Slow Century' is te zien hoe de band op een bepaald moment werd bekogeld met modder en stenen.