#SlideAlong - Beck - Loser (1993)
We kregen de bottleneck niet van de vinger af en dus sliden we nog een weekje door.
Alternative en slide werden hier perfect geïntegreerd. Toen dit in 1993 in de ether werd geloosd, was menigeen stomverbaasd hoe deze lijzige doch iconische bluesriff in drop D-stemming niet enkel een radiohit werd, maar ook de hitlijsten deftig bestormde. Beck was er vrij laconiek over: “I’d be banging away on a Son House tune, and the whole audience would be talking, so maybe out of desperation or boredom, or the audience’s boredom, I’d make up these ridiculous songs just to see if people were listening. Loser was an extension of that.”
Beck groeide op in een Latijnse wijk van Los Angeles en de meeste van zijn klasgenoten waren van Mexicaanse afkomst. Vandaar Het refrein. "Soy un perdedor" is Spaans voor "Ik ben een loser." Loser is één van de meest bizarre nummers die ooit een hit zijn geworden. Een vertaald voorbeeld van de songtekst: “Hondenvoerkraampjes met de beefcake panty / Dood de koplampen en zet hem in neutraal”. Yep, lekker kierewiet.
Beck verhuisde op achttienjarige leeftijd naar New York en ging ongeveer een jaar later, in 1990 terug naar Los Angeles. Hij begon bizarre raps te verzinnen, zowel om vrienden te amuseren als om de polsslag van het publiek te controleren tijdens optredens in bars en koffiehuizen, waar de meeste mensen niet zouden opletten. Hij tekende in 1991 bij het onafhankelijke Bong Load Records, dat hem in contact bracht met Karl Stephenson, een producer die had gewerkt met Geto Boys. Bij Stephenson thuis schreven en namen ze Loser in een paar uur op.
Beck kwam op de titel en het refrein nadat hij enkele raps had gedaan en had uitgeroepen: "Ik ben de slechtste rapper ter wereld - ik ben gewoon een loser!". Bong Load bracht het nummer pas uit in 1993, toen Beck al enkele singles had uitgebracht, waaronder één genaamd MTV Makes Me Wanna Smoke Crack. Dat nummer werd uitgezonden op universiteitsradio en op enkele van de meer avontuurlijke alternatieve stations, waaronder KNDD in Seattle en de grote labels kwamen langs.
Beck tekende bij Geffen Records in een ongebruikelijke deal waardoor hij zijn waren op indie-labels kon uitgeven. Het was verre van het hoogste bod, maar het gaf hem de creatieve vrijheid die hij zocht. Geffen plaatste hem op het alternatieve label DGC en bracht begin 1994 Loser uit. Dat nam een hoge vlucht en klom in april naar nummer tien in de VS. Het werd de grootste hit in Becks eclectische discografie.
Het mediaverhaal van dit nummer was dat het een anti-establishment volkslied is dat symbool staat voor Generation X. Beck stelde bij de meeste interviews vragen over het onderwerp. Hij zei in 1996 tegen The Guardian : "Dat soort slappe ideeën of de gekke hiphopman, ik vind het gewoon dom. Ik ben dat niet. Het is net een tekenfilm. Ik zal nooit met een synopsis komen, een verkorte versie van mezelf waar iemand gewoon naar kan kijken en zeggen: 'Dat is het.'"
De drumriff is gesampled van Johnny Jenkins' cover van I Walk on Guilded Splinters uit 1970, oorspronkelijk van Dr. John. Beck erkende de impact van folk op het nummer en zei: "Ik had me gerealiseerd dat volksmuziek draait om het nemen van een traditie en het weerspiegelen van je eigen tijd. Ik wist dat mijn volksmuziek een grote vlucht zou nemen, als ik er hiphopbeats zou aan toevoegen." Hij had ook overeenkomsten gezien tussen Delta-blues en hiphop, hetgeen hielp om het nummer te inspireren.