#SignificanteSamples - The Verve - Bitter Sweet Symphony (1997)
Twee parels voor de prijs van één. Een weekje samples die leiden naar het origineel dat op zijn beurt fascineert en prikkelt.
Rond de sample van Bitter Sweet Symphony is redelijk wat te doen geweest, aangezien van alle hits die Richard Ashcroft en The Verve scoorden hier wel het minst "naar de bank werd gelachen". De fameuze orkestrale riff is die van een instrumentale versie van The Last Time van The Rolling Stones, die toenmalig producer Andrew Loog Oldham produceerde voor de lp 'The Rolling Stones Songbook' en die werd uitgevoerd door het Andrew Oldham Orchestra.
The Verve kreeg toestemming om de de zes secondensample te gebruiken van de platenfirma en eigenaar van de Oldham platen, Decca Records. Maar de kapitale fout was om ook de uitgeverij van The Last Time om toestemming te vragen. En dat werd pas gedaan, toen het nummer al op de plaat 'Urban Hymns' stond, geperst en wel. En Bitter Sweet Symphony was dan ook nog eens de eerste single. Verve-manager Jazz Summers probeerde bij ABKCO van Allen Klein nog een deal te maken, maar Klein, die ook manager was geweest van The Stones, was een “rappe”. Ook The Stones moesten grote toegevingen doen om onder het contract met Klein uit te komen. De rechten van de Stonessongs tot 1969 zitten trouwens nog altijd bij Klein. En dus ook die van de sample in kwestie.
In het boek 'The Man Who Bailed Out The Beatles, Made The Stones, And Transformed Rock & Roll' wordt de situatie geschetst: "It states that Summers offered Klein fiftieen percent of the publishing to obtain the rights. Klein turned him down flat, and when he realized that the Verve were sitting on a hit record they couldn't release without a deal, he insisted on one hundred percent of the publishing. The Verve gave in, since they really had no choice. Richard Ashcroft, who wrote the lyric, was given a flat fee of $1,000 and had to sign away his rights. 'I was put under duress to sign away one of the greatest songs of all time!'”
Kleins rijk werd nog rijker en iedere keer als het ergens wordt gespeeld, rinkelt de kassa. Richard Ashcroft, zoon van een ambtenaar, probeerde er ondanks de hele legale sores toch een filosofische draai aan te geven: "You're a slave to the money, then you die”. Hij oordeelde: "People have been sold a lottery dream in life that money solves everyone’s problems. Suddenly you're looking at people and you're thinking: 'I know they need X but if I give X then that relationship that should have died years ago is going to carry on and spoil.' It opens up a myriad of things that you would never normally be thinking about, responsibilities on a new level."
Er is nog meer legale humdrum, want vermits het om een Stones-sample ging, moesten ook Richards en Jagger nog componeerrechten en royalties krijgen. Naar verluidt, kreeg Klein negen vierentwintigste van de rechten, Mick Jagger en Keith Richards deelden negen vierentwintigste en drie vierentwintigste ging naar Westminster Publishing. Zij waren de vroegste uitgevers van The Stones.
Jagger en Richards waren niet rechtstreeks betrokken en hadden weinig greep op de hele juridische regeling maar op 23 mei 2019 verkondigde Ashcroft via een persbericht dat Jagger en Richards hun deel aan royalties teruggaven aan Ashcroft en dat ze hun naam verwijderd zagen van de rechten, die hen eerder toekwamen. Ashcroft was verheugd en zei uiteindelijk toch weer ten volle van de song te kunnen genieten. Wij onthouden: “Bezint eer gij samplet”.