Sfinks Mixed 2016: de nood aan revolutie
Achtergrond
De Sfinks-organisatie mag zichzelf in de handjes wrijven. Nadat voormalig minister van cultuur, mevrouw Schauvliege, plots de jaarlijkse subsidiekraan dichtdraaide, werd een wel heel risicovol reddingsscenario opgezet: meteen de inkomprijs schrappen, smeken om de sympathie van veel Boechouts-Belgische muzikanten voor low budget benefietshows en gaan voor omzet via consumptie en sponsoring. Drie jaar heeft die vernieuwde aanpak met zijn weliswaar vermagerd muzikaal aanbod wegens slecht weer voor een erg wankele situatie gezorgd – op de rand van de afgrond. Maar anno 2016 waren goden en gasten Sfinks erg goed gezind.
Helaas heeft de nieuwe festivalformule ook een keerzijde: het aantal kijklustige toeristen en grashangers neemt exponentieel toe ten opzichte van het aantal echte muziekliefhebbers, die steeds grotere honger krijgen. Mensen die op zondagmiddag gratis naar Guido Belcanto (puik geanimeerde show overigens) willen komen kijken en wat blijven rondlummelen om al die andere “wereldlijke” gerechten van ver te absorberen. Mensen die twee uur zitten te kijken hoe iemand een grote toren sjort met extra large bezemstelen of die de kinderen begeleidt naar het meest overrompelde opblaaspretpark van België, de fantastische vintage traditional jarenvijftig- en Balkandansplaten van het zichzelf ludiek onderhoudende Radio Martika argeloos negerend.
Of hoe verklaar je anders een opkomst van meer dan honderdduizend bezoekers waarbij één van de slechts drie podia – de Urban Mad danscabine – gedurende een hele middag quasi leeg blijft? De zon? Mon oeil! Het mocht Gan Gah trouwens worst wezen. Zijn grandioze wave-elektro beats met Arabische vocalen gingen soms zo heerlijk laag in tempo, dat een nieuwe new beat-golf nabij leek, één met een exotische smiley erbij. Of miste u de postdubstepsound van Fornication Hifi op zondag met zijn oeverloze, diepe echodubs en droog krakende ritmen. Mystical. U stelt daar de overrompeling van het tweede grootste podium (De Clubtent) tegenover? Laten we stellen dat deze circustent, waar de echte muzikale magie vaak schuilt, al een dikke tien jaar niet meer toegankelijk is voor wie geen half uur vooraf in de rij wil gaan staan.
Maar kijk, het festival wist weer keurig te animeren en zijn kleurrijke diversiteit hoog te houden. Wij onthouden een mooie nieuwe reggaegolf, aangevoerd door de jonge, Jamaicaanse belofte en Protoje-follower Jesse Royal in raszuiver rootscharisma (zonder noodzakelijke Marley-knipogen!) en vervolledigd door een nog steeds ontzettend sterk bij stem zijnde oude rot in het vak, Freddie McGregor, weliswaar nogal drukdoend ingeleid door de jonge hyperkineet Chino en de wat meer uitgebalanceerde Stephen “Di Ginius”. En we onthouden ook Jamaicaans-versus Belgisch charisma bij afsluitende queen of soulreggae, Marcia Griffiths, die zich al enige tijd muzikaal verzoend heeft met de Belgische backingband Asham.
En wij onthouden ook dat Sfinks met acts als Broederliefde of Young Gun Superior prima begrepen heeft om zijn publiek naar de latere uren toe te verjongen en dat een blend van in België residerende artiesten met hun roots wel degelijk een sterk, budgetvriendelijk alternatief kan bieden voor de echte traditionele foreigners. Met dank aan Kel Assouf die toearegblues en gitaarpsycedelica op een ontzettend leuke manier weet samen te voegen zodat de hypnotiserende kracht van beide genres elkaar versterkten (zeker te volgen!).
U ziet het probleem? Wij bieden de oplossing. Waarom wijzen we het festival niet terug toe aan de muziekliefhebbers en bewuste proevers van de unieke, exotische sfeer? Waarom draaien we de klok niet terug en maken we Sfinks Mixed opnieuw betalend? Gedaan met wachtrijen van meer dan vijfenveertig munten aan de inkom om de schamele securitychecks te kunnen passeren, de zoektocht naar vrijwilligers om eet- en drankkramen te bedienen (anno 2016 non-stop en in een moordend mechanisch tempo) of een apathische massa weidehangers die – laten we eerlijk zijn – in verhouding geen gigantische verhoging in consumptiepatroon vertonen. De wachtrijen aan de eetstands vanaf 16u tot 22u zijn van alle tijden.
Beste mensen van Sfinks, nogmaals gefeliciteerd. Jullie volharding heeft vruchten afgeworpen. Feest gerust nog wat na en geniet van die fabuleuze cijfers die jullie haalden. En als de roes over is, durf te blijven nadenken over alternatieven, een toekomst van vernieuwing die werd ingezet door de goedkeuring van uw subsidiedossier voor 2017. Wat uw denkwerk ook moge opleveren, wij blijven in elk geval fan.