Sander Boury - Embrace Quietness

Zijn ouders zullen nu wel denken: had je dat zelf ook maar gedaan!

Sander Boury roffelde al op de zak met vruchtwater, toen hij daar nog in zat. Hij werd als drummer geboren en, gedreven door een onstopbare drang om zichzelf uit te dagen achter de drums, versleet hij een heel aantal bands om uiteindelijk een vaste stek te vinden in bands als Narwhal, Calm Before Psycho en Thebou.

Van achter de kit stal hij met oren en ogen en raakte hij in de ban van zowel piano als saxofoon, die hij grotendeels zelf leerde bespelen. Dat leidde dan weer tot het componeren van eigen nummers en dit jaar komt hij daarmee naar buiten. Eerder dit jaar debuteerde hij met Mostar, waarin hij zijn veelzijdigheid al tentoonspreidde. En nu is er Embrace Quietness, een song met een titel die je niet meteen zou verwachten van een rusteloze ziel als Boury.

En de single start ook niet meteen rustig, eerder als iets uit de roaring twenties met jachtige, gefluisterde zang, een kronkelende sax en - uiteraard - een jazzy roffel. Pas na een minuut treedt een relatieve kalmte in en krijgt het nummer zowaar een melancholisch randje. Dat duurt maar anderhalve minuut, want dan zwelt de compositie weer aan, al lijkt de muzikant zich te willen ontworstelen aan de rust. Dat spel van ritmische acrobatiek en introverte passages herhaalt zich een paar keer, maar uiteindelijk blijft enkel rust en stilte over.